έναν άνθρωπο. Τον στιχουργό που ήταν και συνθέτης, έπαιζε και μερικά ακόρντα στην κιθάρα και τραγουδούσε. (Είπα για μπατίρημα: δεν είχε λεφτά η ΕΠΕ ΛΥΡΑ, και τα έχασε. Ξεκίνησε απένταρη. Και παρόλα αυτά κατάφερε να αφήσει ιστορία στο χώρο).
Το τραγούδι όμως κανονικά γράφεται από δύο ανθρώπους, τον στιχουργό και τον συνθέτη. Και στις καλύτερες περιπτώσεις από τρεις. Τον στιχουργό, τον συνθέτη και τον τραγουδιστή, ο οποίος εκτός του ότι ερμηνεύει το τραγούδι, παίζει ρόλο στην δημιουργία και τη διαμόρφωσή του. Αλλάζει δυο λέξεις που δεν του πάνε, λέει μια άποψη για τη μελωδία, που συνήθως γίνεται αποδεκτή, προτείνει διαφορετικούς «τόνους» απ’ αυτούς που επέλεξε ο συνθέτης για να τους « παντρέψει» με τη φωνή του.
Στην παρουσίαση των δίσκων, ύστερα από πολλούς αγώνες, θεωρήθηκε αναγκαίο και επαγγελματικά δίκαιο να αναφέρονται και οι τρεις συνδημιουργοί. Ο ένας, ο τραγουδιστής συνήθως ήταν παρών. Το ίδιο και ο συνθέτης. Πολλές φορές όμως ο στιχουργός απουσίαζε, και στην περίπτωση αυτή γινόταν λόγος για τη συμμετοχή του στη δημιουργία του τραγουδιού.
Έτσι με τον καιρό, το δίδυμο συνθέτης-στιχουργός ή στιχουργός-συνθέτης, καθιερώθηκε (και πρωταρχικό ρόλο σ’ αυτό έπαιξαν οι στιχουργοί Βίρβος και Κολοκοτρώνης). Όποτε όμως παρουσιάζονταν «ζωντανά» τα τραγούδια, κάποιοι βιαστικοί και ανόητοι του πάλκου, για να κερδίζουν χρόνο και επειδή θεωρούσαν τους στιχουργούς τελευταίους τροχούς της αμάξης –ενώ είναι κατά τη γνώμη μου οι πρώτοι- παρέλειπαν να λένε τα ονόματα τους.
Στην μουσική εκπομπή «Στην Υγειά Μας», ο Σπύρος Παπαδόπουλος, για λόγους δικαιοσύνης και έχοντας επίγνωση το ρόλο του συγγραφέα, γιατί είναι ηθοποιός, την ώρα που παίζεται ένα τραγούδι στην τηλεόραση, γράφει σε μια άκρη τα ονόματα των δημιουργών. Και πολύ σωστά. Είναι κάτι που καθιέρωσα εγώ στις δεκάδες εκπομπές που παρουσίασα από την ΕΡΤ τα τελευταία χρόνια.
Στην εκπομπή όμως «Έχει Γούστο», εκπομπή αποχαιρετιστήρια αυτής της χρονιάς, με πρωταγωνιστή τον Χρήστο Νικολόπουλο, ειπώθηκαν τα ονόματα όλων των μουσικών αλλά και του τελευταίου εικονολήπτη, και δεν αναφέρθηκαν τα ονόματα των στιχουργών.
Καταλαβαίνω ότι η εκπομπή είναι ζωντανή γεμάτη απρόοπτα –εκείνη τη μέρα υπήρχαν και πολιτικές εξελίξεις-, η ροή της μερικές φορές δεν γίνεται να διακόπτεται για να ειπωθούν ονόματα κ.λ.π.
Αλλά αυτό είναι λάθος. Δεν επιτρέπεται για οποιαδήποτε αιτία ή ανάγκη να παραλείπονται ονόματα δημιουργών. Στο κάτω-κάτω έργο τους παίζεται. Και δωρεάν. Ενώ οι συντελεστές της εκπομπής πληρώνονται. Και όχι με ευκαταφρόνητα ποσά.
Συμπέρασμα: μεγαλύτερο σεβασμό, παρακαλώ σε όλους τους «παράγοντες» ενός τραγουδιού και ιδίως στους πρωταρχικούς, στον στιχουργό και τον συνθέτη. Κατά κανόνα βέβαια η παρουσιάστρια της εκπομπής δεν πέφτει σε αυτό το λάθος. Λέει τα ονόματα όπως οφείλει να κάνει. Και με στόμφο μάλιστα μερικές φορές. Δεν χρειάζεται στόμφος. Δεν χρειάζονται τα επίθετα : «μεγάλος» - «σπουδαίος» κλπ, των συντελεστών. Αρκούν τα ονόματα!
