Πάντα πίστευα και υποστήριζα ότι σε ένα τραγούδι το σημαντικότερο στοιχείο είναι ο στίχος.
Και ιδιαίτερα στο ελληνικό τραγούδι όπου ο στίχος έχει ρίζες, έχει παράδοση, συναίσθημα, βιώματα και μηνύματα κοινωνικά και πολιτικά. Είμαστε μια μικρή χώρα με μια χούφτα κατοίκους και έχουμε πάρει δυο βραβεία Νόμπελ ποίησης, του Σεφέρη και του Ελύτη. Αυτό νομίζω ότι λέει πολλά και εδραιώνει και συνεπάγει την άποψη μου.
Πριν πολλά χρόνια είμαι στο σπίτι του Ξαρχάκου και περιμένουμε τον Μπιθικώτση να έρθει να κάνει πρόβα ένα καινούργιο τραγούδι το «Δεν σου χρωστάω τίποτα». Κάποια στιγμή έρχεται ο Μπιθικώτσης και φοράει ένα καμηλό παλτό γιατί έξω χιονίζει.
Παίρνει τα λόγια και αρχίζει να τραγουδάει ενώ τον συνοδεύει ο Ξαρχάκος στο πιάνο. Το λέει δυο - τρεις φορές και ενώ έχει περάσει η ώρα, λέει «γεια» και φεύγει.
Αλλά μετά από δέκα λεπτά ξαναγυρίζει. Του λέω «Τι έγινε ρε Γρηγόρη και ξαναγύρισες;»
Μου λέει «τα λόγια, ξέχασα τα λόγια», ξέχασα το χαρτί με τα λόγια».
«Τι θα τα κάνεις τα λόγια», του απαντάω, «αφού το είπες το τραγούδι, θα το πάρεις το χαρτί στο Στούντιο».
«Το τραγούδι είναι μόνο τα λόγια», μου απαντάει.
Ο Ξαρχάκος είναι δίπλα μου αμίλητος.
Ο Μπιθικώτσης συνεχίζει: «θέλεις να σου κάνω δέκα διαφορικές παραλλαγές;»
Και αρχίζει να τραγουδάει το «δε σου χρωστάω τίποτα», με διαφορετικούς τρόπους, φορώντας το χιονισμένο παλτό του.
«Φύγε Γρηγόρη», του λέω «είσαι Θεός και πες το και στον Σταύρο δίπλα μας για να μη μας κολλάει και μας κάνει τον πονηρό».
Ο μεγάλος Άκης Πάνου έλεγε επίσης ότι στο τραγούδι η μουσική είναι η «σάλτσα».
Τι να κάνουμε «εν αρχή ην ο λόγος».
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις κάποιας μεγαλειώδης μουσικής όπου και ο καλύτερος στίχος μπορεί να φαίνεται αδύναμος μπροστά της.
Θυμάμαι μου είχε ζητήσει ο Μάνος Λοΐζος να φτιάξω στίχους για το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας. Πράγματι το σκέφτηκα και τους έφτιαξα, μα όταν ήρθε ο Λοΐζος σπίτι μου και μου είπε δώσε μου τους στίχους, του είπα: «όχι δεν στους δίνω! Θέλεις να με κάνεις ρεζίλι; Όποιον στίχο και να σου δώσω η μουσική σου θα τους νικήσει… και εγώ κορόιδο δεν πιάνομαι».
Πηγή φωτογραφίας: johndcarnessiotis.com
Και ιδιαίτερα στο ελληνικό τραγούδι όπου ο στίχος έχει ρίζες, έχει παράδοση, συναίσθημα, βιώματα και μηνύματα κοινωνικά και πολιτικά. Είμαστε μια μικρή χώρα με μια χούφτα κατοίκους και έχουμε πάρει δυο βραβεία Νόμπελ ποίησης, του Σεφέρη και του Ελύτη. Αυτό νομίζω ότι λέει πολλά και εδραιώνει και συνεπάγει την άποψη μου.
«Φύγε Γρηγόρη»
Πριν πολλά χρόνια είμαι στο σπίτι του Ξαρχάκου και περιμένουμε τον Μπιθικώτση να έρθει να κάνει πρόβα ένα καινούργιο τραγούδι το «Δεν σου χρωστάω τίποτα». Κάποια στιγμή έρχεται ο Μπιθικώτσης και φοράει ένα καμηλό παλτό γιατί έξω χιονίζει.
Παίρνει τα λόγια και αρχίζει να τραγουδάει ενώ τον συνοδεύει ο Ξαρχάκος στο πιάνο. Το λέει δυο - τρεις φορές και ενώ έχει περάσει η ώρα, λέει «γεια» και φεύγει.
Αλλά μετά από δέκα λεπτά ξαναγυρίζει. Του λέω «Τι έγινε ρε Γρηγόρη και ξαναγύρισες;»
Μου λέει «τα λόγια, ξέχασα τα λόγια», ξέχασα το χαρτί με τα λόγια».
«Τι θα τα κάνεις τα λόγια», του απαντάω, «αφού το είπες το τραγούδι, θα το πάρεις το χαρτί στο Στούντιο».
«Το τραγούδι είναι μόνο τα λόγια», μου απαντάει.
Ο Ξαρχάκος είναι δίπλα μου αμίλητος.
Ο Μπιθικώτσης συνεχίζει: «θέλεις να σου κάνω δέκα διαφορικές παραλλαγές;»
Και αρχίζει να τραγουδάει το «δε σου χρωστάω τίποτα», με διαφορετικούς τρόπους, φορώντας το χιονισμένο παλτό του.
«Φύγε Γρηγόρη», του λέω «είσαι Θεός και πες το και στον Σταύρο δίπλα μας για να μη μας κολλάει και μας κάνει τον πονηρό».
Η «σάλτσα»
Ο μεγάλος Άκης Πάνου έλεγε επίσης ότι στο τραγούδι η μουσική είναι η «σάλτσα».
Τι να κάνουμε «εν αρχή ην ο λόγος».
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις κάποιας μεγαλειώδης μουσικής όπου και ο καλύτερος στίχος μπορεί να φαίνεται αδύναμος μπροστά της.
Ο Λοΐζος
Θυμάμαι μου είχε ζητήσει ο Μάνος Λοΐζος να φτιάξω στίχους για το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας. Πράγματι το σκέφτηκα και τους έφτιαξα, μα όταν ήρθε ο Λοΐζος σπίτι μου και μου είπε δώσε μου τους στίχους, του είπα: «όχι δεν στους δίνω! Θέλεις να με κάνεις ρεζίλι; Όποιον στίχο και να σου δώσω η μουσική σου θα τους νικήσει… και εγώ κορόιδο δεν πιάνομαι».
Πηγή φωτογραφίας: johndcarnessiotis.com
