Ο Γιώργος Νταλάρας στην πολύχρονη διαδρομή του ξανοίχτηκε σε πολλά και διαφορετικά είδη τραγουδιού. Πάντα όμως με επάρκεια, ξεχωριστή φροντίδα, ατέλειωτο «ψάξιμο» και συχνά με εξαιρετικές επιδόσεις. Πέρα απ’ την άσβεστη φλόγα του για τη μουσική και το τραγούδι, σε αυτήν την κατεύθυνση, τον βοηθάει και το χάρισμα της φωνής του, τόσα στην χροιά όσο και στην τεχνική.
Ανήσυχη και δημιουργική προσωπικότητα, ο Γιώργος Νταλάρας, δεν έμεινε ποτέ στα «ίδια», δεν βολεύτηκε στιγμή «στις «δάφνες» του.
Πάντα όμως, παρά τα μεγάλα και πολυδαίδαλα ταξίδια του, επέστρεφε στη ρίζα του, στη «γείωσή» του. Και αυτό είναι το λαϊκό τραγούδι που αποτελεί και την κύρια αλυσίδα του dna του.
Όλα αυτά λίγες μέρες πριν έρθει ένας ατόφιος λαϊκός δίσκος του, συνεργαζόμενος με ένα «μασίφ» λαϊκό τραγουδοποιό.
Εν αναμονή λοιπόν των όσων «τρέχουν» και για τα οποία θα σας ενημερώσουμε με κάθε λεπτομέρεια, ένα τραγούδι που κέντησε με τη φωνή του, σε λαϊκές στράτες, μέσα από τον δίσκο «Οι φωνές σ’ αυτήν την πόλη» και στον οποίο ο Γιώργος Νταλάρας είχε την επιμελητεία.
Η μουσική και οι στίχοι, όπως και σε όλο το άλμπουμ, είναι του Ανδρέα Κατσιγιάννη και του Νίκου Αναγνωστάκη.
Ένα μεστό τραγούδι, τόσο μελωδικά όσο και στα νόηματά του, με το «απτάλικο» χρώμα να παντρεύεται ονειρικά με το «καμηλιέρικο».
Όπως άλλωστε λέει και ο τίτλος του «Κάθε βράδυ στ’ όνειρό μου…»
Ανήσυχη και δημιουργική προσωπικότητα, ο Γιώργος Νταλάρας, δεν έμεινε ποτέ στα «ίδια», δεν βολεύτηκε στιγμή «στις «δάφνες» του.
Πάντα όμως, παρά τα μεγάλα και πολυδαίδαλα ταξίδια του, επέστρεφε στη ρίζα του, στη «γείωσή» του. Και αυτό είναι το λαϊκό τραγούδι που αποτελεί και την κύρια αλυσίδα του dna του.
Όλα αυτά λίγες μέρες πριν έρθει ένας ατόφιος λαϊκός δίσκος του, συνεργαζόμενος με ένα «μασίφ» λαϊκό τραγουδοποιό.
Εν αναμονή λοιπόν των όσων «τρέχουν» και για τα οποία θα σας ενημερώσουμε με κάθε λεπτομέρεια, ένα τραγούδι που κέντησε με τη φωνή του, σε λαϊκές στράτες, μέσα από τον δίσκο «Οι φωνές σ’ αυτήν την πόλη» και στον οποίο ο Γιώργος Νταλάρας είχε την επιμελητεία.
Η μουσική και οι στίχοι, όπως και σε όλο το άλμπουμ, είναι του Ανδρέα Κατσιγιάννη και του Νίκου Αναγνωστάκη.
Ένα μεστό τραγούδι, τόσο μελωδικά όσο και στα νόηματά του, με το «απτάλικο» χρώμα να παντρεύεται ονειρικά με το «καμηλιέρικο».
Όπως άλλωστε λέει και ο τίτλος του «Κάθε βράδυ στ’ όνειρό μου…»
