«Το bullying είναι μια μορφή κακοποίησης, πιο συγκεκριμένα εκφοβισμού ή εξαναγκασμού. Αυτή συνεπάγεται περιοδικά επαναλαμβανόμενες πράξεις που σκοπό έχουν την επιβολή ενός ατόμου ή μιας ομάδας πάνω σε ένα άλλο άτομο ή ομάδα, επομένως μια «ανισορροπία δυνάμεων». Η εν λόγω ανισορροπία μπορεί να είναι κοινωνική ή/και σωματική. Το θύμα του εκφοβισμού αναφέρεται και ως στόχος».
Τα παραπάνω αντιγράφω από την Βικιπαίδεια για το bullying και στο μυαλό μου έρχεται ο εξοστρακισμός του λαϊκού τραγουδιού από το ελληνικό ραδιοφωνικό τοπίο. Η «ανισορροπία δυνάμεων» έχει οδηγήσει ακόμη και δημιουργούς με λαϊκή ρίζα να γράφουν αλλιώς, ή να καμουφλάρουν τα τραγούδια τους με κιθάρες, λαούτα και ούτια αντί για μπουζούκια ή να χαμηλώνουν τις συγκεκριμένες εντάσεις στις τελικές μίξεις, για να μπορέσει το τραγούδι να περάσει στις ραδιοσυχνότητες.
Καταστάσεις όπως «είναι πολύ ωραίο αλλά είναι λαϊκό» ή «να κάνουμε λίγο gay το ζεϊμπέκικο» (μετάφραση: να παιχτεί η εισαγωγή-ταξίμι με πιάνο) τις έχω βιώσει από πρώτο χέρι…
Το κακό είναι πως ο «εξαναγκασμός» δεν συμβαίνει μόνο με το λαϊκό, κι εδώ αναφέρομαι στην ορθόδοξη κοπή του όρου κι όχι στο λαϊκίστικο, την λαϊκάντζα και τη λαϊκούρα που μας έχει κατακλύσει με αποτέλεσμα όλα είναι λαϊκά και όλοι λαϊκοί, τρομάρα τους!
Ο «εκφοβισμός» προχωράει και επεκτείνεται και σε άλλα υγιή βιλαέτια και μάλιστα τη στιγμή που η δημιουργία ανθεί! Χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την χώρα ασχολούνται με τα λαϊκά όργανα, και άλλοι τόσοι γράφουν και εκδίδουν τραγούδια…
Ποιο ραδιόφωνο έχει ένα δίωρο τη βδομάδα με ένα-δύο παραγωγούς που να ακούν, να επιλέγουν και να προτείνουν ορισμένα από αυτά;
Οι «γνώστες» έχουν επίσης εκδιωχθεί από τους σταθμούς… Κι αυτοί που παραμένουν αναγκάζονται να μιλούν για τον καιρό, την καλή και ανεβαστική διάθεση… και άλλα «παρεμφερή» πλασάροντας το επόμενο τραγούδι που συχνά μπορεί να μην έχουν καν διαλέξει οι ίδιοι…
Το μουσικό ραδιόφωνο θαρρείς και κατάντησε δελτίο καιρού…
Την ίδια ώρα οι κανονικοί λαϊκοί στρέφονται στους ραδιοπειρατές που επίσης ανθούν, πολλοί μάλιστα έχουν και διαφημίσεις, που όμως κακά τα ψέματα, η «αισθητική» τους δεν είναι και η ανάλογη, με αποτέλεσμα αντί να προσελκύουν, να διώχνουν, τους απογοητευμένους -και μάλιστα διπλά αυτή τη φορά- αναζητητές ακροατές.
Ανάλογες καταστάσεις ισχύουν και με άλλα είδη και εκφραστές τους, η ολική όμως αποκοπή του λαϊκού, είναι εμβληματική!
Σίγουρα υπάρχουν και εξαιρέσεις, παραγωγοί με ουσία και χαρακτήρα που αντιστέκονται και που με την παρουσία της υπογραμμίζουν το «ρήμα» του κανόνα, το bullying!
Τα παραπάνω αντιγράφω από την Βικιπαίδεια για το bullying και στο μυαλό μου έρχεται ο εξοστρακισμός του λαϊκού τραγουδιού από το ελληνικό ραδιοφωνικό τοπίο. Η «ανισορροπία δυνάμεων» έχει οδηγήσει ακόμη και δημιουργούς με λαϊκή ρίζα να γράφουν αλλιώς, ή να καμουφλάρουν τα τραγούδια τους με κιθάρες, λαούτα και ούτια αντί για μπουζούκια ή να χαμηλώνουν τις συγκεκριμένες εντάσεις στις τελικές μίξεις, για να μπορέσει το τραγούδι να περάσει στις ραδιοσυχνότητες.
Καταστάσεις όπως «είναι πολύ ωραίο αλλά είναι λαϊκό» ή «να κάνουμε λίγο gay το ζεϊμπέκικο» (μετάφραση: να παιχτεί η εισαγωγή-ταξίμι με πιάνο) τις έχω βιώσει από πρώτο χέρι…
Το κακό είναι πως ο «εξαναγκασμός» δεν συμβαίνει μόνο με το λαϊκό, κι εδώ αναφέρομαι στην ορθόδοξη κοπή του όρου κι όχι στο λαϊκίστικο, την λαϊκάντζα και τη λαϊκούρα που μας έχει κατακλύσει με αποτέλεσμα όλα είναι λαϊκά και όλοι λαϊκοί, τρομάρα τους!
Ο «εκφοβισμός» προχωράει και επεκτείνεται και σε άλλα υγιή βιλαέτια και μάλιστα τη στιγμή που η δημιουργία ανθεί! Χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την χώρα ασχολούνται με τα λαϊκά όργανα, και άλλοι τόσοι γράφουν και εκδίδουν τραγούδια…
Ποιο ραδιόφωνο έχει ένα δίωρο τη βδομάδα με ένα-δύο παραγωγούς που να ακούν, να επιλέγουν και να προτείνουν ορισμένα από αυτά;
Οι «γνώστες» έχουν επίσης εκδιωχθεί από τους σταθμούς… Κι αυτοί που παραμένουν αναγκάζονται να μιλούν για τον καιρό, την καλή και ανεβαστική διάθεση… και άλλα «παρεμφερή» πλασάροντας το επόμενο τραγούδι που συχνά μπορεί να μην έχουν καν διαλέξει οι ίδιοι…
Το μουσικό ραδιόφωνο θαρρείς και κατάντησε δελτίο καιρού…
Την ίδια ώρα οι κανονικοί λαϊκοί στρέφονται στους ραδιοπειρατές που επίσης ανθούν, πολλοί μάλιστα έχουν και διαφημίσεις, που όμως κακά τα ψέματα, η «αισθητική» τους δεν είναι και η ανάλογη, με αποτέλεσμα αντί να προσελκύουν, να διώχνουν, τους απογοητευμένους -και μάλιστα διπλά αυτή τη φορά- αναζητητές ακροατές.
Ανάλογες καταστάσεις ισχύουν και με άλλα είδη και εκφραστές τους, η ολική όμως αποκοπή του λαϊκού, είναι εμβληματική!
Σίγουρα υπάρχουν και εξαιρέσεις, παραγωγοί με ουσία και χαρακτήρα που αντιστέκονται και που με την παρουσία της υπογραμμίζουν το «ρήμα» του κανόνα, το bullying!
