Το 1963 ο Γιώργος Μητσάκης έγραφε ένα από τα χαρακτηριστικά μεγάλα του σουξέ.
Το ερμήνευσε ο Θόδωρος Κανακάρης στη Philips αφού ο «δάσκαλος» είχε διακόψει για «λόγους αρχής» τη συνεργασία του με την Columbia.
Το τραγούδι το «μυρίστηκαν» στην Odeon (μετέπειτα Minos) του Μίνου Μάτσα και εκεί το τραγούδησε με επίσης τρανή επιτυχία ο Σπύρος Ζαγοραίος. Λίγα άσματα αγαπήθηκαν και χορεύτηκαν όσο αυτό. Είναι χαρακτηριστικό των διαστάσεων που απέκτησε πως τόσο ο Κανακάρης, όσο και ο Μητσάκης το ερμήνευσαν και σε δύο κινηματογραφικές ταινίες.
Ο πρώτος στο «Είναι σκληρό ο χωρισμός» και ο μαέστρος μαζί με τη Δούκισσα στο «Άλλος για το εκατομμύριο». Ήταν οι εποχές που το λαϊκό τραγούδι και ο ελληνικός κινηματογράφος βάδιζαν χέρι χέρι…
Στης Λαρίσης το ποτάμι
Που το λένε Πηνειό…
Στης Λαρίσης το… γήπεδο η ΑΕΚ απέφυγε τον πνιγμό και κέρδισε τα απαραίτητα σωσίβια για τη ρεβάνς που ευελπιστεί να την οδηγήσει στον τελικό του Κυπέλλου.
Πάντως υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να συμβεί ακόμη και το μοιραίο. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως η Ένωση δεν είχε την ευκαιρία της να έφευγε και αλώβητη απ’ το Θεσσαλικό της ταξίδι.
Έχω ξαναγράψει πως η ΑΕΚ τη φετινή χρονιά έχει παρουσιάσει κατά διαστήματα το συναρπαστικότερο θέαμα σε σύγκριση με τους άλλους διεκδικητές των τίτλων. Όμως και ο πήχης, ειδικά αυτή τη σεζόν, είναι χαμηλός, αλλά και την ίδια ώρα η ομάδα δείχνει τα όρια και τι αδυναμίες της. Το ότι σκόρπισε έναν σκορπισμένο Ολυμπιακό δεν στοιχειοθετεί και το αλάθητο του Πάπα!
Και στην Ευρώπη ακόμη οι κληρώσεις και οι καταστάσεις στάθηκαν ευνοϊκές. Για παράδειγμα αν έπαιζε με τη Μίλαν της φετινής και όχι της περσινής χρονιάς είμαι σίγουρος πως τα αποτελέσματά της θα ήταν διαφορετικά.
Τα παραπάνω σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να αδικήσουν μια ομάδα που ενδεχομένως και να ξεπέρασε τα δεδομένα της και να δικαιούται τα εγχώρια έπαθλα. Όμως τα γεγονότα πρέπει να τοποθετούνται στη σωστή τους διάσταση μέσα στο χωροχρόνο.
Η Λάρισα μπορεί να αλλάζει τους προπονητές «πουκαμισάτα» όμως η ομάδα έχει μέταλλο. Ίσως να παίζει ρόλο και η γερή ρίζα του συλλόγου που δεν μπορούν να την σκοτώσουν ακόμα και οι όποιες διοικητικές αστοχίες.
Έτσι που το πάνε οι Λαρισινοί θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως σε ανάλογες περιπτώσεις, τελικά οι προπονητές, δεν παίζουν και τον απόλυτο κυριαρχικό και επιδραστικό ρόλο.
Τι να πει κανείς;
Επαναλαμβάνω πως στο συγκεκριμένο αγώνα και υπό προϋποθέσεις και ευνοϊκές συγκυρίες η Λάρισα μπορεί και να την έκανε τη ζημιά απέναντι σε ένα κουρασμένο και αποδεκατισμένο αντίπαλο.
Πάντως μετά από αυτήν την απόδοση που ακολουθεί το Χ του Περιστερίου, οι προβληματισμοί για το αν η ΑΕΚ καταφέρει να κόψει το νήμα των τίτλων εντείνονται.
Βέβαια κομβικό ρόλο θα παίξουν οι δικαστικές αποφάσεις σε ένα ομολογουμένως «πιπεράτο» πρωταθληματοκύπελλο που όμως όσο και να το μαρινάρεις, δε σώζεις την παρτίδα, αφού η πρώτη ύλη είναι σάπια…
Γι’ αυτό και όπως έγραφε και ο Μητσάκης ίσως να ήταν τελικά καλύτερα για όλους μας, να το φουντάραμε… το θέμα μια και καλή
Στης Λαρίσης το ποτάμι
Κει θα πέσω να πνιγώ.
