Πολλά τα τραγούδια για «Αταίριαστους», απ’ τον Φώτη Πολυμέρη και τον Γιώργο Μητσάκη μέχρι τον… Παντελή Παντελίδη.
Η παραπάνω επιστημονική ρήση ρυθμίζει και την κοινωνία του ποδοσφαίρου. Για να φτιάξεις ομάδα δεν γίνεται π.χ. να έχεις μόνο επιθετικούς ή μόνο αμυντικούς. Ούτε μόνο δεξιοπόδαρους ή αριστεροπόδαρους. Δεν γίνεται ενδεκάδα με δυο δεξιά μπακ… Άλλο αν η αναγκαιότητα σε κάνει να βαφτίσεις το ψάρι κρέας και αντίστροφα.
Όπως δεν νοείται να αγωνίζονται ταυτόχρονα, στο ίδιο σύνολο, δύο επιθετικοί τύπου Μήτρογλου -εκτός αν είσαι χαμένος από χέρι και πρέπει να τα παίξεις όλα για όλα κι ότι βγει- ακόμη περισσότερο δεν εξηγείται να έχεις στις τάξεις σου, την ίδια ώρα, δυο κεντρικούς αμυντικούς ίδιας κοψιάς, σωματικής και λειτουργικής.
Το πρόβλημα γίνεται απελπιστικά εντονότερο, όταν μόλα ταύτα, οι συγκεκριμένοι δύο είναι και μέτριοι ποδοσφαιριστές.
Είναι ν’ απορεί κανείς πως ο Ολυμπιακός, εδώ και αρκετό καιρό, με δεδομένο το πρόβλημα στο κέντρο της άμυνας, μετά τη μεταγραφή που πήραν ικανοί παίκτες του σε αυτή τη θέση προς άλλες γωνιές της γης, δεν φροντίζει να καλύψει τα νώτα του στο νευραλγικό αυτό πόστο.
Ο μόνος απ’ τους υπάρχοντες κεντρώους της άμυνας που έχει δείξει στο παρελθόν ξεχωριστές ικανότητες είναι ο Σισέ, ο οποίος όπως λέγεται «έκαψε» φέτος τις ευκαιρίες που του δόθηκαν.
Μα μήπως επειδή δεν υπάρχει το δίπολο «ομώνυμο- ετερώνυμο» όποιος καλός κι αν αγωνιστεί καίγεται έτσι ή αλλιώς. Δεν θες και πολύ να εκτεθείς πλαισιώνοντας τον Μιράντα! Αλήθεια, μπορεί κάποιος απ’ τους αρμόδιους ερυθρόλευκους να μας εξηγήσει τους λόγους της μεταγραφής του; Εκείνου τα «καψίματα» δεν χρεώνονται, μόνο του Σισέ μετράνε;
Ο Βούκοτιτς δείχνει καλά στοιχεία, αλλά έχει τα όριά του. Δεν είναι Μέλμπεργκ αλλά αν πλαισιωθεί με έναν Ανατολάκη, μπορεί και να φαινόταν περισσότερο χρήσιμος απ’ ότι τώρα. Το ίδιο και ο Μεριά.
Όλοι τους όμως είναι τάλε κουάλε. Θέλει ψηλό-κοντό, εγκεφαλικό-δυναμικό, μπαλαδόρο-σκοτώστρα για να δουλέψει σωστά το θέμα.
Σίγουρα ο Μαρτίνς χτίζει μια καινούρια ομάδα… αλλά τα υλικά του, είναι μπόλικα και καλής ποιότητας για την ελληνική πραγματικότητα. Μόνο ο ΠΑΟΚ μπορεί να τον ανταγωνιστεί σ’ αυτόν τον τομέα.
Περνώντας απ’ τη φυσική στη χημεία, το καλύτερο αλεύρι κι αν διαθέτεις, αν δεν μπει η μαγιά να κάνει τα μαγικά της, το πρώτο δεν φουσκώνει, ψωμί δεν φτιάχνεις…
Τα αλεύρια π.χ. του Ουζουνίδη είναι λιγότερα, και αριθμητικά και ποιοτικά. Όμως ο μάγειρας ξέρει από πριν τι φαγητό θέλει να μαγειρέψει και δουλεύει μεθοδικά προς αυτήν την κατεύθυνση. Όταν του λείπουν πρώτες ύλες, δεν εκθέτει το εστιατόριο, αλλά αλλάζει το μενού. Η κάνει παραλλαγή στο πιάτο, γνωρίζοντας τις προϋποθέσεις της πελατείας και το σημαντικότερο των αντιπάλων!
Θα μου πείτε, να αλλά αυτός είναι Έλληνας και προτού πάει στην ΑΕΚ ήξερε τι γίνεται. Μα κι ο Μαρτίνς γι’ αυτό ήρθε πέρσι πριν λήξει η χρονιά. Μόνο από αυτό μας το θυμίζουν λίγοι!
Η παραπάνω επιστημονική ρήση ρυθμίζει και την κοινωνία του ποδοσφαίρου. Για να φτιάξεις ομάδα δεν γίνεται π.χ. να έχεις μόνο επιθετικούς ή μόνο αμυντικούς. Ούτε μόνο δεξιοπόδαρους ή αριστεροπόδαρους. Δεν γίνεται ενδεκάδα με δυο δεξιά μπακ… Άλλο αν η αναγκαιότητα σε κάνει να βαφτίσεις το ψάρι κρέας και αντίστροφα.
Όπως δεν νοείται να αγωνίζονται ταυτόχρονα, στο ίδιο σύνολο, δύο επιθετικοί τύπου Μήτρογλου -εκτός αν είσαι χαμένος από χέρι και πρέπει να τα παίξεις όλα για όλα κι ότι βγει- ακόμη περισσότερο δεν εξηγείται να έχεις στις τάξεις σου, την ίδια ώρα, δυο κεντρικούς αμυντικούς ίδιας κοψιάς, σωματικής και λειτουργικής.
Το πρόβλημα γίνεται απελπιστικά εντονότερο, όταν μόλα ταύτα, οι συγκεκριμένοι δύο είναι και μέτριοι ποδοσφαιριστές.
Είναι ν’ απορεί κανείς πως ο Ολυμπιακός, εδώ και αρκετό καιρό, με δεδομένο το πρόβλημα στο κέντρο της άμυνας, μετά τη μεταγραφή που πήραν ικανοί παίκτες του σε αυτή τη θέση προς άλλες γωνιές της γης, δεν φροντίζει να καλύψει τα νώτα του στο νευραλγικό αυτό πόστο.
Ο μόνος απ’ τους υπάρχοντες κεντρώους της άμυνας που έχει δείξει στο παρελθόν ξεχωριστές ικανότητες είναι ο Σισέ, ο οποίος όπως λέγεται «έκαψε» φέτος τις ευκαιρίες που του δόθηκαν.
Μα μήπως επειδή δεν υπάρχει το δίπολο «ομώνυμο- ετερώνυμο» όποιος καλός κι αν αγωνιστεί καίγεται έτσι ή αλλιώς. Δεν θες και πολύ να εκτεθείς πλαισιώνοντας τον Μιράντα! Αλήθεια, μπορεί κάποιος απ’ τους αρμόδιους ερυθρόλευκους να μας εξηγήσει τους λόγους της μεταγραφής του; Εκείνου τα «καψίματα» δεν χρεώνονται, μόνο του Σισέ μετράνε;
Ο Βούκοτιτς δείχνει καλά στοιχεία, αλλά έχει τα όριά του. Δεν είναι Μέλμπεργκ αλλά αν πλαισιωθεί με έναν Ανατολάκη, μπορεί και να φαινόταν περισσότερο χρήσιμος απ’ ότι τώρα. Το ίδιο και ο Μεριά.
Όλοι τους όμως είναι τάλε κουάλε. Θέλει ψηλό-κοντό, εγκεφαλικό-δυναμικό, μπαλαδόρο-σκοτώστρα για να δουλέψει σωστά το θέμα.
Σίγουρα ο Μαρτίνς χτίζει μια καινούρια ομάδα… αλλά τα υλικά του, είναι μπόλικα και καλής ποιότητας για την ελληνική πραγματικότητα. Μόνο ο ΠΑΟΚ μπορεί να τον ανταγωνιστεί σ’ αυτόν τον τομέα.
Περνώντας απ’ τη φυσική στη χημεία, το καλύτερο αλεύρι κι αν διαθέτεις, αν δεν μπει η μαγιά να κάνει τα μαγικά της, το πρώτο δεν φουσκώνει, ψωμί δεν φτιάχνεις…
Τα αλεύρια π.χ. του Ουζουνίδη είναι λιγότερα, και αριθμητικά και ποιοτικά. Όμως ο μάγειρας ξέρει από πριν τι φαγητό θέλει να μαγειρέψει και δουλεύει μεθοδικά προς αυτήν την κατεύθυνση. Όταν του λείπουν πρώτες ύλες, δεν εκθέτει το εστιατόριο, αλλά αλλάζει το μενού. Η κάνει παραλλαγή στο πιάτο, γνωρίζοντας τις προϋποθέσεις της πελατείας και το σημαντικότερο των αντιπάλων!
Θα μου πείτε, να αλλά αυτός είναι Έλληνας και προτού πάει στην ΑΕΚ ήξερε τι γίνεται. Μα κι ο Μαρτίνς γι’ αυτό ήρθε πέρσι πριν λήξει η χρονιά. Μόνο από αυτό μας το θυμίζουν λίγοι!
