Ιδέα εξαιρετική, φιλοξενία υποδειγματική.
Δεν το συναντάς… κάθε μέρα. Στο χώρο του καλλιτέχνη να ακούς τα ακυκλοφόρητα τραγούδια του, μαζί με τους συντελεστές του άλμπουμ, γνωστούς και άγνωστους φίλους δημοσιογράφους και ανθρώπους του τραγουδιού.
Και να μοιράζεσαι απόψεις και γνώμες, συμφωνώντας αλλά και διαφωνώντας, με αφορμή «κοινές αγάπες».
Κι αυτό το κορίτσι, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, με τη φλόγα στα μάτια και τις ερμηνείες.
Μπορεί σε ένα πάρτι να ακούς τα τραγούδια, αλλά σίγουρα δεν μπορείς να κατασταλάξεις γι’ αυτά.
Πάντως η Ζουγανέλη, και στους δίσκους και στα live, δείχνει ότι «κάτι έχει» -ακριβό, θαρρείς απ’ τα παλιά ευλογημένα- «κάτι γίνεται».
Θες δεν θες, δεν μπορείς να την προσπεράσεις.
Δύσκολη η θέση που έχει φτάσει… Πρέπει να μετρήσει και να διαχειριστεί πολλά πολύπλοκα, μοιάζει με «Άγρια Θάλασσα». Το μετά θα δείξει «Αν αντέξει» και «Δώσει σήμα» παντοτινό, όπως κάνει ο «Γεροπλάτανος».
Στα χέρια της είναι και τα «Εισιτήρια» και τα «Κλειδιά».
Οι επιλογές σε φτάνουν και σε κρατούν εκεί που δικαιούσαι.
*Στο ασανσέρ πρόσεξα το ιδιόχειρο σημείωμα που ζητούσε συγγνώμη απ' τους ενοίκους της πολυκατοικίας για την αναστάτωση. Και όταν ανέβαινα και όταν κατέβαινα, με αυτό, ακούγονταν απ' το ηχείο μελωδίες του Χατζιδάκι.
