Το κλείσιμο του «Αιγαίον» όπως και άλλων μαγαζιών με ιστορία με στεναχώρησε. Εκεί, και στον «Κρίνο» στην Αιόλου που συνεχίζει, μας κέρναγαν οι γονείς μας μετά τα ψώνια στην πρωτεύουσα τις γιορτινές κυρίως μέρες. Αργότερα πηγαίναμε μόνοι μας σαν μαθητές φροντιστηρίων και στη συνέχεια φοιτητές στις τσάρκες μας, με τους φίλους και τις αγάπες μας. Τώρα με τη σειρά μας συνοδεύουμε, αραιά και που βέβαια, αφού το κέντρο της πόλης έχασε τη λάμψη του, τα πιτσιρίκια μας, προσπαθώντας να σταλάξουμε στο γνωστικό και τον ψυχισμό τους ρανίδες καθημερινής ιστορίας που καμιά φορά φέρνουν ενδιαφέροντες κραδασμούς και χαράζουν ρότες.
Οι λουκουμάδες είναι ένα παραδοσιακό γλύκισμα που με παραλλαγές και σήμερα αρέσει πολύ σε μικρούς και μεγάλους. Αν γίνει δε με αγνά υλικά, καλό λάδι, αγνό μέλι, καρύδια και κανέλα έχει και σημαντική θρεπτική αξία. Το τηγανητό είναι επιβαρυντικό αλλά από τα χιλιάδες ντόνατς αμφιβόλου συστάσεως που μας κατακλύζουν και άλλα παρεμφερή νομίζω πως είναι προτιμότεροι και υγιεινότεροι.
Και πραλίνα να βάλεις, σαν δόλωμα για την πιτσιρικαρία, αν είναι ποιότητας και με τριμμένο αμύγδαλο πάλι τη σώνεις την παρτίδα, άσε που υπάρχουν ένα σωρό έξυπνες παραλλαγές.
Τα παραδοσιακά στέκια μπορεί να κλείνουν για πολλούς και διαφορετικούς λόγους που ενδεχομένως να μην σχετίζονται με την ποιότητα των παροχών τους στον πελάτη.
Πάντως όσοι συνεχιστές έδωσαν την ψυχή τους στο αντικείμενό τους βρήκαν την άκρη τους, προσαρμόζοντας συχνά ευρηματικά την πραμάτειά τους στους νέους καιρούς.
Όσοι επαναπαύονται στο όνομα, δύσκολα να τα καταφέρουν.
Οι φανέλες, ειδικά στις μέρες μας, δεν κερδίζουν από μόνες τους.
ΥΓ. Για την ιστορία και ο «Κρίνος» βαδίζει για τα 100χρονά του. Μακάρι να τα κλείσει και να συνεχίσει… Ευχές στο «Αιγαίον» να βρει μετά την τρικυμία το σωστό κυματισμό και να συνεχίσει το ταξίδεμά του.
Οι λουκουμάδες είναι ένα παραδοσιακό γλύκισμα που με παραλλαγές και σήμερα αρέσει πολύ σε μικρούς και μεγάλους. Αν γίνει δε με αγνά υλικά, καλό λάδι, αγνό μέλι, καρύδια και κανέλα έχει και σημαντική θρεπτική αξία. Το τηγανητό είναι επιβαρυντικό αλλά από τα χιλιάδες ντόνατς αμφιβόλου συστάσεως που μας κατακλύζουν και άλλα παρεμφερή νομίζω πως είναι προτιμότεροι και υγιεινότεροι.
Και πραλίνα να βάλεις, σαν δόλωμα για την πιτσιρικαρία, αν είναι ποιότητας και με τριμμένο αμύγδαλο πάλι τη σώνεις την παρτίδα, άσε που υπάρχουν ένα σωρό έξυπνες παραλλαγές.
Τα παραδοσιακά στέκια μπορεί να κλείνουν για πολλούς και διαφορετικούς λόγους που ενδεχομένως να μην σχετίζονται με την ποιότητα των παροχών τους στον πελάτη.
Πάντως όσοι συνεχιστές έδωσαν την ψυχή τους στο αντικείμενό τους βρήκαν την άκρη τους, προσαρμόζοντας συχνά ευρηματικά την πραμάτειά τους στους νέους καιρούς.
Όσοι επαναπαύονται στο όνομα, δύσκολα να τα καταφέρουν.
Οι φανέλες, ειδικά στις μέρες μας, δεν κερδίζουν από μόνες τους.
ΥΓ. Για την ιστορία και ο «Κρίνος» βαδίζει για τα 100χρονά του. Μακάρι να τα κλείσει και να συνεχίσει… Ευχές στο «Αιγαίον» να βρει μετά την τρικυμία το σωστό κυματισμό και να συνεχίσει το ταξίδεμά του.
