Στις 27 Ιουνίου του 2016 έφευγε απ’ τη ζωή ο Κάρλο Πεντερσόλι, ο κύριος που οι περισσότεροι γνωρίζουν ως Μπαντ Σπένσερ. Ήταν χορτασμένος, μετρούσε 86 χρόνια.
Ήρεμος, στην αρχή και στη συνέχεια εκρηκτικός, ο Μπαντ Σπένσερ μαζί με τον Τέρενς Χιλ αποτέλεσαν ένα φημισμένο δίδυμο που έγραψε ιστορία στα χρόνια του ’70 και του ’80 στις ανάλαφρες ταινίες δράσης, με πολλές μπουνιές και μπόλικο χιούμορ.
Είναι χαρακτηριστικό πως η είδηση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη στην Ιταλία και σε όλο τον κόσμο. Ενδεικτικό της εμβέλειάς του το tweet του, τότε, Ιταλού πρωθυπουργού, Ματέο Ρέντσι: «Αντίο Bud Spencer. Σε αγαπούσαμε πολύ».
Ίσως ορισμένοι να μην γνωρίζουν πως ο Σπένσερ υπήρξε και πρωταθλητής κολύμβησης. Το 1950 μάλιστα έγινε ο πρώτος Ιταλός που κολύμπησε τα 100 μέτρα ελεύθερο σε λιγότερο από ένα λεπτό! Ανάμεσα στις διακρίσεις του, το αργυρό μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες του 1951 ενώ το 1954 κατέκτησε ως πολίστας το πρωτάθλημα Ιταλίας με τη Λάτσιο! Στα αξιοσημείωτα και η παρουσία του στα ημιτελικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι το 1952 και της Μελβούρνης το 1956.
Με τον Χιλ, ο Σπένσερ, συνηπήρξε σε 16 συνολικά ταινίες. Ανάμεσά τους και μια που γυρίστηκε στο Μαϊάμι της Φλόριντα το 1983 με τίτλο «Go for it!», που στα ιταλικά έτρεξε ως «Nati con la camicia», δηλαδή «Οι γεννημένοι με πουκάμισο» και όσα θετικά αυτό συνεπάγεται… Το έργο σημείωσε μεγάλη επιτυχία και στα μέρη μας ως «Σαν Ταύροι Σε Υαλοπωλείο»…
Κάτι που δεν έκαναν ούτε οι Γάλλοι, ούτε οι Δανοί αφού το πρώτο ζητούμενό τους ήταν να περάσουν στον επόμενο γύρο του Μουντιάλ.
Όμως ευτυχώς νωρίτερα, ταυτόχρονα αλλά και λίγο αργότερα, για τους λάτρεις του ποδοσφαίρου κάποιοι άλλοι το είδαν και λίγο αλλιώς…
«Go for it!» ή «Σαν Ταύροι Σε Υαλοπωλείο», οι Αργεντινοί δεν ήτανε ή τουλάχιστον δεν μπορούσανε. Παρά ταύτα, μόλα ταύτα γι’ αυτούς ίσως και να είναι καλύτερα που περνούν στην επόμενη φάση χαλυβδωμένοι. Και βέβαια, ευχαριστώντας πάντα τους Κυρίους Κροάτες. Δεν ξέρω αν οι λατίνοι θα ήταν το ίδιο γαλαντόμοι σε ανάλογες συγκυρίες. Βέβαια αν ο διαιτητής τα έβλεπε πιο λατινοαμερικάνικα, πιθανόν η εξέλιξη του ματς να ήταν αλλιώς, αλλά αυτό το γεγονός, δεν αλλάζει τα όρια μιας ομάδας. Και μαζί τις παραδοχές, που μπορεί αυτή να έχει στις μέρες μας ακόμη κι αν διαθέτει στις τάξεις της, τον πιο προικισμένο ποδοσφαιριστή των καιρών μας.
Παρεμπιπτόντως το γκολ του Μέσι, βάζοντας στην εξίσωση και την εξαιρετική μπαλιά, συγκαταλέγεται στα απίστευτα –λόγω τέχνης και χρόνου- μα αληθινά του αθλήματος.
Κανείς δεν ξέρει με αυτούς τους ιστορικά μπαρουτοκαπνισμένους, ποιο μπορεί να είναι το μετά. Ειδικά σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, που βαδίζοντας συνταιριαστά με τα νέα ποδοσφαιρικά δεδομένα βασίζεται ολοένα και περισσότερο σε «εξωποδοσφαιρικούς» παράγοντες. Δηλαδή… τρέχα, τρέχα τρέχα, μανατζαρέψου και βολέψου…
Πάντως, πάντα οι μερακλήδες, θα περιμένουμε τις αεροπλανικές σφαλιάρες στο σύστημα, τους ταύρους στο «στημένο» υαλοπωλείο…
