Η συναυλία δόθηκε στην κατάμεστη Πλατεία Σκουφά. Ασφυκτικά γεμάτη… Τόσο στην «πλατεία» της πλατείας με τα καθίσματα όσο και στις «πέριξ» καφετέριες δεν έπεφτε καρφίτσα.
Ο Πολυκανδριώτης με την εξαιρετική ως συνήθως ομάδα μουσικών που τον συντροφεύει παρουσίασε με αρτιότητα «50 χρόνια μουσική σε μια βραδιά». Κεντράρισε σε παντοτινά διαμάντια των Βασίλη Τσιτσάνη και Γιάννη Παπαϊωάννου -κάνοντας και διακριτικά ανοίγματα και σε άλλους εκλεκτούς συνοδοιπόρους τους- φτάνοντας στις σύγχρονες δικές του κλασικές στιγμές (Τελειώσαμε λοιπόν, Τα πήρες όλα, Γιατί Θεέ μου η ζωή, Κι έλεγες, Οι άντρες δεν μιλούν πολύ, Ζηλεύω τα πουλιά, Τι έκανα για πάρτη μου, Τα μάζεψα τα πράγματα, Στου φεγγαριού την αγκαλιά κ. ά.) Το τελευταίο μάλιστα το αφιέρωσε συγκινημένος στη σύζυγό του Μάγδα.
Η Λένα Αλκαίου μου άφησε το δικό της ξεχωριστό ίχνος και με το ταλέντο και την αμεσότητά της ξεσήκωσε το κοινό.
Το σημαντικότερο όμως ίσως στοιχείο ήταν η παρουσία στη σκηνής μια ομάδας αποφοίτων και φοιτητών του ΤΕΙ Ηπείρου που ενσωματώθηκε με την υπόλοιπη μπάντα των δεξοτενών μουσικών. Οι τελευταίοι με τη σειρά τους, μαζί και με τον Πολυκανδριώτη είναι και δάσκαλοι του Τμήματος Λαϊκής και Παραδοσιακής μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου (Νίκος Στρατηγός - πιάνο, Γιώργος Παχής - μπουζούκι, Σπύρος Γλένης - κρουστά, Φώτης Αποστολάρας – μπάσο, Νίκος Καινούριος – κιθάρα).
Ευχάριστη έκπληξη ήταν το ακροατήριο που παραβρέθηκε στη συναυλία. Παρακολουθούσε με αφοσίωση όσα εκτυλίσσονταν επί σκηνής και συμμετείχε τραγουδώντας και χορεύοντας τις στιγμές που έπρεπε, συντελώντας σε ένα «διονυσιακό» αποτέλεσμα απαιτήσεων και αξιώσεων. Ψυχαγωγία με τη σημασία της λέξης… Το ΤΕΙ δηλαδή «ενώθηκε» με την κοινωνία… της πόλης στην οποία μαζί αναπνέουν και πορεύονται.
Είχα επίσης διαβάσει και ακούσει διάφορα για τον πρόεδρο του ΤΕΙ, Αναστάσιο Τσίνα. Η γνωριμία μαζί του, που έδειξε έναν άνθρωπο με ικανότητες, όραμα και φλόγα να δημιουργήσει και να προσφέρει.
Παρατήρησα πως η «συνεργασία» του με τους φοιτητές και απόφοιτους αλλά και τους δασκάλους είναι γόνιμη…
Δεν ξέρω το «χτες»…. Αυτό που με ενδιαφέρει πρωτίστως είναι το σήμερα και το αύριο, με τη «γνώση» πάντοτε του χτες.
Και το λέω αυτό γιατί, και από όσα είδα, πιστεύω ακράδαντα πως το Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου μπορεί να αποτελέσει ουσιαστικό εκκολαπτήριο για μια κατάλληλα καταρτισμένη «στρατιά» μουσικών δασκάλων που θα εκπαιδεύσουν με πληρότητα τα παιδιά μας. Και την ίδια ώρα το Τμήμα αυτό μπορεί να αποτελέσει το πιο λαμπερό «όχημα» της Άρτας σε όλη την Ελλάδα, και παράλληλα, αξιόπιστο και ελκυστικό διαβατήριο της πατρίδας μας σε όλο τον κόσμο.
Αμήν!
Ο Πολυκανδριώτης με την εξαιρετική ως συνήθως ομάδα μουσικών που τον συντροφεύει παρουσίασε με αρτιότητα «50 χρόνια μουσική σε μια βραδιά». Κεντράρισε σε παντοτινά διαμάντια των Βασίλη Τσιτσάνη και Γιάννη Παπαϊωάννου -κάνοντας και διακριτικά ανοίγματα και σε άλλους εκλεκτούς συνοδοιπόρους τους- φτάνοντας στις σύγχρονες δικές του κλασικές στιγμές (Τελειώσαμε λοιπόν, Τα πήρες όλα, Γιατί Θεέ μου η ζωή, Κι έλεγες, Οι άντρες δεν μιλούν πολύ, Ζηλεύω τα πουλιά, Τι έκανα για πάρτη μου, Τα μάζεψα τα πράγματα, Στου φεγγαριού την αγκαλιά κ. ά.) Το τελευταίο μάλιστα το αφιέρωσε συγκινημένος στη σύζυγό του Μάγδα.
Η Λένα Αλκαίου μου άφησε το δικό της ξεχωριστό ίχνος και με το ταλέντο και την αμεσότητά της ξεσήκωσε το κοινό.
Το σημαντικότερο όμως ίσως στοιχείο ήταν η παρουσία στη σκηνής μια ομάδας αποφοίτων και φοιτητών του ΤΕΙ Ηπείρου που ενσωματώθηκε με την υπόλοιπη μπάντα των δεξοτενών μουσικών. Οι τελευταίοι με τη σειρά τους, μαζί και με τον Πολυκανδριώτη είναι και δάσκαλοι του Τμήματος Λαϊκής και Παραδοσιακής μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου (Νίκος Στρατηγός - πιάνο, Γιώργος Παχής - μπουζούκι, Σπύρος Γλένης - κρουστά, Φώτης Αποστολάρας – μπάσο, Νίκος Καινούριος – κιθάρα).
Ευχάριστη έκπληξη ήταν το ακροατήριο που παραβρέθηκε στη συναυλία. Παρακολουθούσε με αφοσίωση όσα εκτυλίσσονταν επί σκηνής και συμμετείχε τραγουδώντας και χορεύοντας τις στιγμές που έπρεπε, συντελώντας σε ένα «διονυσιακό» αποτέλεσμα απαιτήσεων και αξιώσεων. Ψυχαγωγία με τη σημασία της λέξης… Το ΤΕΙ δηλαδή «ενώθηκε» με την κοινωνία… της πόλης στην οποία μαζί αναπνέουν και πορεύονται.
Στα τελευταία αυτά σημεία θέλω να σταθώ…
Στο ogdoo.gr έχουμε φιλοξενήσει -δίχως στεγανά- όλες τις φωνές που σχετίζονται με τις εξελίξεις που παρατηρήθηκαν στα ΤΕΙ Ηπείρου. Δε σας κρύβω πως η παρουσία μου ως ομιλητής στη συναυλία έγινε κατόπιν της καλής σχέσης και εμπιστοσύνης χρόνων που έχω στον Πολυκανδριώτη. Απ’ τη στιγμή που μου το ζήτησε, δε μπορούσα να του αρνηθώ...Είχα επίσης διαβάσει και ακούσει διάφορα για τον πρόεδρο του ΤΕΙ, Αναστάσιο Τσίνα. Η γνωριμία μαζί του, που έδειξε έναν άνθρωπο με ικανότητες, όραμα και φλόγα να δημιουργήσει και να προσφέρει.
Παρατήρησα πως η «συνεργασία» του με τους φοιτητές και απόφοιτους αλλά και τους δασκάλους είναι γόνιμη…
Δεν ξέρω το «χτες»…. Αυτό που με ενδιαφέρει πρωτίστως είναι το σήμερα και το αύριο, με τη «γνώση» πάντοτε του χτες.
Και το λέω αυτό γιατί, και από όσα είδα, πιστεύω ακράδαντα πως το Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου μπορεί να αποτελέσει ουσιαστικό εκκολαπτήριο για μια κατάλληλα καταρτισμένη «στρατιά» μουσικών δασκάλων που θα εκπαιδεύσουν με πληρότητα τα παιδιά μας. Και την ίδια ώρα το Τμήμα αυτό μπορεί να αποτελέσει το πιο λαμπερό «όχημα» της Άρτας σε όλη την Ελλάδα, και παράλληλα, αξιόπιστο και ελκυστικό διαβατήριο της πατρίδας μας σε όλο τον κόσμο.
Αμήν!
