καλός φίλος, κολλητός πολλών παικτών του θρύλου, γνώστης της στρογγυλής θεάς και άριστος επαγγελματίας, που για ευνόητους λόγους δεν επιθυμεί να αναγραφεί το όνομά του.
Συνεχίζοντας μου ανέφερε πως έτσι τον αποκαλούν οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές των κόκκινων, όταν μετά το αρχικό ξεψάρωμα της πρώτης επαφής και το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας, κατάλαβαν με ποιον έχουν να κάνουν.
Του απάντησα πως ο Αλέφαντος έχει και θετικά «βέλη» στην «φαρέτρα» του και εκείνος με τη σειρά του μάλλον συμφώνησε.
Η αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός μετά τον Βαλβέρδε έκανε βήματα πίσω με την πρόσληψη του Ζαρντίμ κι αυτό είναι εγκληματικό για μια ομάδα τέτοιου μεγέθους και σε μια ευνοϊκή συγκυρία καθώς μπορεί να χτίσει το αύριο δίχως αντίπαλο «εντός» και με καλυμμένες, οικονομικά, πλάτες, όταν γύρω του άλλοι καταρρέουν.
Ο υπερεκτιμημένος αλλά αδιαμφισβήτητα ικανός Ερνέστο είχε προσδώσει στους κόκκινους ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό χαρακτήρα που ταίριαζε απόλυτα με την ιδιοσυγκρασία του συλλόγου και των οπαδών του. Δίχως να καινοτομεί, ο Ισπανός κατάφερε να «περάσει» το σύγχρονο μοτίβο παιχνιδιού που προσφέρει συγκινήσεις και παραπέμπει σε μια φυσιογνωμία που θυμίζει κάτι από Μπάρτσα και ολοκληρωτικό στυλ αλά Άγιαξ και Ολλανδία του ΄70. Επιθετική φιλοσοφία, πρέσινιγκ ψηλά, κλέψιμο μπάλας, αυτοματισμοί και ανάπτυξη απ΄τ’ άκρα, όλοι επιτιθέμεθα και όλοι αμυνόμεθα και άλλα σχετικά. Βέβαια τα παραπάνω εφαρμόζονταν ανάλογα με τα όρια και τις «δυνατότητες» του θρύλου αλλά και του πρωταθλήματος που μετέχει. Στην Ευρώπη το συγκεκριμένο στυλ λειτουργούσε αλλά «έμπαζε» από πολλές μεριές, οι αδυναμίες γίνονταν εμφανείς και τα αποτελέσματα δεν έρχονταν, αφού σε υψηλό επίπεδο οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν τη διαφορά.
Ο διάδοχος Ζαρντίμ πλασαρίστηκε επικοινωνιακά ως νέος «γκουρού» αλλά… παρά τα «τρίποντα» δεν έπειθε. Ακόμα και κάποιες νίκες που ήρθαν στα «μεγάλα σαλόνια» φώναζαν από μακριά πως ήταν προϊόν της ποιότητας και τους πάθους των παικτών.
Ο πάγκος του θρύλου θέλει άντερα και εκτόπισμα. Η δε πιάτσα είναι απαιτητική και βιαστική, δεν έχει υπομονή. Ακόμη και σπουδαίοι τεχνικοί δυσκολεύονται να γίνουν αποδεκτοί και να στεριώσουν σε ένα τόσο ηλεκτρικό πόστο.
Πάντως γυρνώντας στο σχόλιο του «φίλου», θα συμπληρώσω πως με τον Αλέφαντο στον πάγκο ίσως ο Ολυμπιακός να έβγαζε καλύτερη εικόνα από αυτή που παρουσίαζε με τον Ζαρντίμ.
Το λάθος σχεδιασμού που έγινε μπορεί να διορθωθεί μόνο με ηρεμία, σύνεση και «καθαρό» μυαλό. Το κακό είναι πως συχνά, όταν βρίσκεσαι σε τροχιά κορυφής και οφείλεις να παραμείνεις ψηλά, τα αυτονόητα δεν γίνονται πάντα «πράξη».
