Για το Μάνο Ελευθερίου που σήμερα έχει τα γενέθλιά του!

Ο κύριος Μάνος είναι γλυκός άνθρωπος. Τα λόγια του όμως, είναι πικρά. Πικρόγλυκα πολλές φορές, αλλά πάντα πικρά. Μαλαματένια, αλλά και ματωμένα…
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Συναντηθήκαμε ξανά πριν λίγο καιρό με αφορμή μια τιμητική εκδήλωση για την προσφορά του, όπου ήμουν ομιλητής, ενώ μου έδωσε τη χαρά να τον έχω φιλοξενούμενο στη ραδιοφωνική εκπομπή που παρουσιάζω στο Κανάλι Ένα του Πειραιά 90,4 FM, «Ο Πειραιάς της καρδιάς μας».

Νωρίτερα είχαμε σμίξει σε μια συνέντευξή - ποταμό που μου παραχώρησε και δημοσιεύτηκε σε δύο μέρη στο ogdoo.gr με αφορμή το βιβλίο του για το Μάρκο Βαμβακάρη και τη συριανή κοινωνία στα χρόνια 1905-1920 (βλέπε ΕΔΩ και ΕΔΩ). Ένα ακόμη «πάτημα» για να «ξεχρεώσει» με τη Σύρα και όσα δικά της τον έχουν χαράξει.

Αυτό άλλωστε κάνει τόσα χρόνια ο Μάνος Ελευθερίου με τους στίχους, τα ποιήματα, τα βιβλία, τις εκπομπές του… Ξοφλάει τα «χρέη της καρδιάς». Ξεχρεώνει εδώ και 50 χρόνια με λόγια τα χρόνια.  

Ο κύριος Μάνος είναι γλυκός άνθρωπος… Τα λόγια του όμως, είναι πικρά. Πικρόγλυκα πολλές φορές, αλλά πάντα πικρά… Μαλαματένια, αλλά και ματωμένα… Εντελώς προσωπικά… που ο καθένας ανάλογα με το «σεργιάνι» του και τις «πληγές» του σ’ αυτή τη ζήση τα μεταφράζει όπως θέλει… Καμιά φορά τους αλλάζει εντελώς το νόημα… Σαν κάποιες κουβέντες που μπλέκονται στα καφενεία κι ο ένας λέει κάτι, ο άλλος που δεν άκουσε καλά καταλαβαίνει κάτι άλλο… και το μαύρο ντύνεται άσπρο, το χτες γίνεται σήμερα…

Μια μετάφραση που περνάει από «μαστιγωτές και συμπληγάδες»… και που τελικά δε βρίσκει σχεδόν ποτέ προορισμό… όμως κεντράρει στην καρδιά. Τα δυσκολοδιάβατα και «μεταφρασμένα», διαφορετικά από τον καθένα, ποιήματα του κυρίου Μάνου, έχουν κατά έναν περίεργο τρόπο σύμμαχό τους το χρόνο. Συνεχώς κερδίζουν τις μάχες μαζί του. Γιατί ναι μεν είναι αυστηρώς προσωπικά αλλά δεν είναι φλου.

Κουβαλάνε τις ταλαιπωρίες, τις λαβωματιές, τα βιώματα, τις ευαισθησίες ενός «τσαλακωμένου» ανθρώπου αλλά και ενός εμπνευσμένου τεχνίτη. Ενός καλλιεργημένου «μονάκριβου» που αφοσιώθηκε συνειδητά στην τέχνη του… στο μονόδρομο που διάλεξε να ξεχρεώσει τα χρέη του.

Κι ας του χρωστάει την ίδια ώρα ο τραγούδι κι εμείς πολλά… Κι όσο περνάει ο καιρός τα χρέη τα δικά μας προς εκείνον μεγαλώνουν. Και το κακό είναι, στην περίπτωσή μας, πως δεν έχουμε τα αντίστοιχα λόγια και χρόνια για να ρεφάρουμε…

Ευτυχώς ο Ελευθερίου χαρίζει… δεν είναι σκληρός δανειστής. Δεν ζητάει πολλά κι επιτακτικά σαν κι αυτούς που εδώ και μερικά χρόνια εντέχνως μας έχουν κάνει το βίο αβίωτο. Άλλωστε όπως γράφει κι ο ίδιος σε ένα από τα πιο απλά και λιγότερο παρασημοφορημένα κιτάπια του που λατρεύω - και κλείνω με αυτό.

Αν ρωτάς να σου πω πώς υπάρχω και ζω
και με πόσες ανέσεις,
σου το λέω απλά:
έχω δάκρυα πολλά ταχτικές καταθέσεις.

Έχω τόσες πολλές από σένα πληγές
κι από άλλους ανθρώπους
που εισπράττω πολλά κι από σένα διπλά
με χρυσάφι τους τόκους.

Γι’ αυτό ό,τι σου πω και με όποιο σκοπό
θα τ’ ακούς λυπημένα,
αφού οι λέξεις που κλαιν
στα τραγούδια μου αυτά έχουν κάτι από σένα.

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!