Φωτιά στο ελληνικό ποδόσφαιρο απ' όλες τις μεριές!
Ο Μάνος Παπαδάκης είναι ένας προικισμένος λαϊκός ερμηνευτής. Έλαμψε προς τα τέλη της δεκαετίας του ’60 με το περίφημο «Θα τα κάψω τα ρημάδια τα λεφτά μου» του Βασίλη Βασιλειάδη και του Πυθαγόρα, ένα από τα πιο εμπορικά 45άρια όλων των εποχών. Λίγο αργότερα με το ίδιο δημιουργικό δίδυμο ο Παπαδάκης ερμήνευσε το «Μια δεκάρα δεν αξίζει η αγάπη σου» που επίσης έκανε υψηλές πωλήσεις. Εκείνη την περίοδο και άλλα τραγούδια του ερμηνευτή ακούγονταν αρκετά αλλά και σήμερα εξακολουθούν να αφορούν τους μερακλήδες ακροατές.
Ο Μάνος Παπαδάκης, άλλωστε, παρότι τα χρόνια περνούν, παραμένει αειθαλής και διακριτικά ενεργός, στην διασκέδαση και τη δισκογραφία, χαρίζοντας, όποτε οι συνθήκες το επιτρέψουν, τα ακριβά δώρα της τέχνης του στους φίλους του που δεν τον ξεχνούν ποτέ και στους νεότερους που τον ανακαλύπτουν.
Το 1970, ο Παπαδάκης, στις δόξες του, έκανε σουξέ με ένα ζεϊμπέκικο του Γιώργου Μητσάκη, που ξεκινούσε ως εξής:
Θέλω ν’ ανάψω μια φωτιά
Να λαμπαδιάσει ο τόπος…
Κάπως έτσι το είδανε στον Πειραιά… και στα λιμάνι ανάψανε φωτιές, για να παίξω με τον τίτλο, ενός άλλου τραγουδιού, χασάπικου ρυθμού, ενδεχομένως πιο γνωστό στους νεότερους ακροατές.
Μόνο που με αυτές τις τακτικές, ακόμα και στην Ελλάδα, λύσεις δεν δίνονται στα προβλήματα. Άλλωστε οι συμπεριφορές μιας μειοψηφίας δεν μπορούν να χαρακτηρίζουν, και μάλιστα με απόλυτη λογική, το γενικό σύνολο των οπαδών. Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη στους νέους κανόνες που θα πρέπει να εφαρμοστούν ακόμη και στο νέο ξεκίνημα τους πρωταθλήματος.
Άλλο ο καταμερισμός των ευθυνών κι άλλο η περιφρούρηση και διαφορετικό το όταν κάτσει η στραβή τα φορτώνουμε όλα μαζί, χλωρά και ξερά, σε ένα τσουβάλι!
Φωτιά μεγάλη που δεν σβήνει, ο Παναθηναϊκός, με τόσους μπουρλοτιέρηδες που έμπλεξε, όπου ανάμεσά τους, φιγουράρει και ο πολύς Αντρέα Στραματσόνι, ο οποίος ως αληθινός signore, συμβιβάζεται και με πολύ λιγότερα.... από τα συμφωνηθέντα χρωστούμενα.
Είναι δυνατόν να μη λαμπαδιάσει ο τόπος με αυτά φλογισμένα που συμβαίνουν στο τριφύλλι;
Την ίδια ώρα ο ΠΑΟΚ πάει να σβήσει γλυκά το λαμπάδιασμα που έβαλε μόνος του στο στρωμένο του πρωτάθλημα αλλά είναι κάτι αναρτήσεις, όχι οχημάτων αλλά του διαδικτύου, που προβληματίζουν.
Και βέβαια, το θέμα είναι πως ο Αυστριακός τοποτηρητής Χέρμπελ Χούμπελ κρατάει τη φωτιά αναμμένη καθώς η εισήγησή του σε FIFA & UEFA το πάει για GREXIT.
Οι ξένοι δε μασάνε… Εδώ μέχρι και σε ένα άλλο άθλημα, όπου οι ομάδες μας κεντάνε, οι πειθαρχικές φωτιές ανάβουν ακόμη και για προεδρικά post στο Instagram. Θα μου πείτε, ενίοτε το παρατραβάνε, αλλά εκείνοι το βλέπουν αλλιώς…
Φωτιές λυτρωτικές και για την ΑΕΚ στο παρκέ, ασορτί, με όσα εκτυλίσσονται για τον ιστορικό σύλλογο, και στο γρασίδι… Κι εδώ όμως πρέπει να περιμένουμε λιγάκι.
Απ’ τις μετρημένες πάντως εξαιρέσεις οι κιτρινόμαυροι, σε ένα τοπίο, που το χαρακτήρισε μοναδικά ο Μητσάκης στο τραγούδι του με τον Παπαδάκη:
Θέλω να γίνει ένας σεισμός
Ο ουρανός να πέσει…
Ο Μάνος Παπαδάκης είναι ένας προικισμένος λαϊκός ερμηνευτής. Έλαμψε προς τα τέλη της δεκαετίας του ’60 με το περίφημο «Θα τα κάψω τα ρημάδια τα λεφτά μου» του Βασίλη Βασιλειάδη και του Πυθαγόρα, ένα από τα πιο εμπορικά 45άρια όλων των εποχών. Λίγο αργότερα με το ίδιο δημιουργικό δίδυμο ο Παπαδάκης ερμήνευσε το «Μια δεκάρα δεν αξίζει η αγάπη σου» που επίσης έκανε υψηλές πωλήσεις. Εκείνη την περίοδο και άλλα τραγούδια του ερμηνευτή ακούγονταν αρκετά αλλά και σήμερα εξακολουθούν να αφορούν τους μερακλήδες ακροατές.
Ο Μάνος Παπαδάκης, άλλωστε, παρότι τα χρόνια περνούν, παραμένει αειθαλής και διακριτικά ενεργός, στην διασκέδαση και τη δισκογραφία, χαρίζοντας, όποτε οι συνθήκες το επιτρέψουν, τα ακριβά δώρα της τέχνης του στους φίλους του που δεν τον ξεχνούν ποτέ και στους νεότερους που τον ανακαλύπτουν.
Το 1970, ο Παπαδάκης, στις δόξες του, έκανε σουξέ με ένα ζεϊμπέκικο του Γιώργου Μητσάκη, που ξεκινούσε ως εξής:
Θέλω ν’ ανάψω μια φωτιά
Να λαμπαδιάσει ο τόπος…
Κάπως έτσι το είδανε στον Πειραιά… και στα λιμάνι ανάψανε φωτιές, για να παίξω με τον τίτλο, ενός άλλου τραγουδιού, χασάπικου ρυθμού, ενδεχομένως πιο γνωστό στους νεότερους ακροατές.
Μόνο που με αυτές τις τακτικές, ακόμα και στην Ελλάδα, λύσεις δεν δίνονται στα προβλήματα. Άλλωστε οι συμπεριφορές μιας μειοψηφίας δεν μπορούν να χαρακτηρίζουν, και μάλιστα με απόλυτη λογική, το γενικό σύνολο των οπαδών. Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη στους νέους κανόνες που θα πρέπει να εφαρμοστούν ακόμη και στο νέο ξεκίνημα τους πρωταθλήματος.
Άλλο ο καταμερισμός των ευθυνών κι άλλο η περιφρούρηση και διαφορετικό το όταν κάτσει η στραβή τα φορτώνουμε όλα μαζί, χλωρά και ξερά, σε ένα τσουβάλι!
Φωτιά μεγάλη που δεν σβήνει, ο Παναθηναϊκός, με τόσους μπουρλοτιέρηδες που έμπλεξε, όπου ανάμεσά τους, φιγουράρει και ο πολύς Αντρέα Στραματσόνι, ο οποίος ως αληθινός signore, συμβιβάζεται και με πολύ λιγότερα.... από τα συμφωνηθέντα χρωστούμενα.
Είναι δυνατόν να μη λαμπαδιάσει ο τόπος με αυτά φλογισμένα που συμβαίνουν στο τριφύλλι;
Την ίδια ώρα ο ΠΑΟΚ πάει να σβήσει γλυκά το λαμπάδιασμα που έβαλε μόνος του στο στρωμένο του πρωτάθλημα αλλά είναι κάτι αναρτήσεις, όχι οχημάτων αλλά του διαδικτύου, που προβληματίζουν.
Και βέβαια, το θέμα είναι πως ο Αυστριακός τοποτηρητής Χέρμπελ Χούμπελ κρατάει τη φωτιά αναμμένη καθώς η εισήγησή του σε FIFA & UEFA το πάει για GREXIT.
Οι ξένοι δε μασάνε… Εδώ μέχρι και σε ένα άλλο άθλημα, όπου οι ομάδες μας κεντάνε, οι πειθαρχικές φωτιές ανάβουν ακόμη και για προεδρικά post στο Instagram. Θα μου πείτε, ενίοτε το παρατραβάνε, αλλά εκείνοι το βλέπουν αλλιώς…
Φωτιές λυτρωτικές και για την ΑΕΚ στο παρκέ, ασορτί, με όσα εκτυλίσσονται για τον ιστορικό σύλλογο, και στο γρασίδι… Κι εδώ όμως πρέπει να περιμένουμε λιγάκι.
Απ’ τις μετρημένες πάντως εξαιρέσεις οι κιτρινόμαυροι, σε ένα τοπίο, που το χαρακτήρισε μοναδικά ο Μητσάκης στο τραγούδι του με τον Παπαδάκη:
Θέλω να γίνει ένας σεισμός
Ο ουρανός να πέσει…
