Ειδικά στα φοιτητικά μου χρόνια, όταν ο «πομπός» ταίριαζε στον «δέκτη» μου μπορούσα να κάθομαι με τις ώρες να απολαμβάνω την τέχνη και τα συναισθήματα που «κεντούσαν», οι λεγόμενοι καλλιτέχνες του δρόμου.
Και τώρα όμως, μόνος ή με παρέα, μου συμβαίνει συχνά να ξεχνιέμαι…όμορφα.
Και καμιά φορά βρίσκω «πράγματα» που μου λείπουν σε κάποια δήθεν «σπιτίσια» προγράμματα, ίσως και περισσότερη αλήθεια.
Απ’ τη σχετικά μικρή -χρονικά, αλλά πολύ ουσιαστική μουσικά- εμπειρία μου απ’ τα ξένα μέρη, μπορώ να διαβεβαιώσω πως ορισμένοι «μουσικοί του δρόμου» θεωρούνται «αστέρες» με μόνιμο πολυπληθές ακροατήριο. Πωλούν δε, νομίμως και τις ηχογραφήσεις τους.
Σίγουρα όλοι και όλα δεν είναι ίδια, όμως οι καλλιτέχνες του δρόμου, στις περισσότερες των περιπτώσεων, αν μη τι άλλο, ομορφαίνουν την καθημερινότητά μας.
Δίνουν χρώμα στο γκρίζο των καιρών και των μεγαλουπόλεων.
Και τώρα όμως, μόνος ή με παρέα, μου συμβαίνει συχνά να ξεχνιέμαι…όμορφα.
Και καμιά φορά βρίσκω «πράγματα» που μου λείπουν σε κάποια δήθεν «σπιτίσια» προγράμματα, ίσως και περισσότερη αλήθεια.
Απ’ τη σχετικά μικρή -χρονικά, αλλά πολύ ουσιαστική μουσικά- εμπειρία μου απ’ τα ξένα μέρη, μπορώ να διαβεβαιώσω πως ορισμένοι «μουσικοί του δρόμου» θεωρούνται «αστέρες» με μόνιμο πολυπληθές ακροατήριο. Πωλούν δε, νομίμως και τις ηχογραφήσεις τους.
Σίγουρα όλοι και όλα δεν είναι ίδια, όμως οι καλλιτέχνες του δρόμου, στις περισσότερες των περιπτώσεων, αν μη τι άλλο, ομορφαίνουν την καθημερινότητά μας.
Δίνουν χρώμα στο γκρίζο των καιρών και των μεγαλουπόλεων.