Eurovision… Δεν είναι μόνο θέμα τραγουδιών αλλά «αισθητικής» και «αντίληψης»

300 κάνουν θόρυβο για 300.000 και βάλε. Λάθος άνθρωποι μας μεταφέρουν λάθος μηνύματα, μετρήσεις που μπάζουν από παντού, στόχους κίβδηλους.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Πολλοί φίλοι έστειλαν μηνύματα στο ogdoo.gr ρωτώντας γιατί δεν ασχολούμαστε επισταμένα με τον ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού και τις «υποψηφιότητές» του.

Θα απαντήσω, πολύ απλά, με δυο γραμμές: γιατί η «ματιά» του δεν ταιριάζει με τη δική μας. Το αν τα τραγούδια είναι εμπνευσμένα και αποτέλεσμα υγιών προθέσεων, «κοντράρει» με την γενικότερη «δεύτερη» αισθητική του θεσμού, και μοιραία και η όποια ουσία τους περνάει σε δεύτερη μοίρα. Αν και κατά τη γνώμη μου, στη Eurovision των καιρών μας, τουλάχιστον, μάλλον το αντίθετο ισχύει όσον αφορά τα «προϊόντα» της. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Δεν έχω τίποτα ενάντια στους «αγώνες» τραγουδιού. Το ιταλικό Σαν Ρέμο, π.χ., είναι μια συμπαθητική διοργάνωση από την οποία το τραγούδι της γείτονος χώρας, αλλά και οι κάτοικοί της, μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις, να βγουν κερδισμένοι, ωφελημένοι από τις καταθέσεις και τα κίνητρα των διαγωνιζόμενων, καθώς και από το «ύφος» της διοργάνωσης.

Με αφορμή πάντως τη Eurovision, θα ήθελα να καταθέσω μερικές σκέψεις μου, που σχετίζονται με την καλλιτεχνική – και όχι μόνο – ζωή του τόπου μας.

Το πάθος μας σαν λαός για «πρωτιές» και «μόστρα» μας έριξε στη λούμπα να αναγάγουμε τον εν λόγω διαγωνισμό σε εθνικό ζήτημα, θεωρώντας ότι η «διάκριση» σε αυτόν αναβαθμίζει την υπόστασή μας. Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα από τα τραγούδια που μας εκπροσώπησαν στας Ευρώπας, δεν χαίρουν συναίνεσης και αποδοχής, δεν περνούν στον κόσμο, απλώς επιβάλλονται προσωρινά.

Δυστυχώς, πλέον στον χώρο του τραγουδιού, και γενικότερα της τέχνης, κινούμαστε σύμφωνα με τους κανόνες, τις επιταγές και τις τακτικές μια πλαστής πραγματικότητας που εντέχνως έχουν στήσει επιτήδειοι και άσχετοι. 300 κάνουν θόρυβο για 300.000 και βάλε και αναγκάζουν τους πολλούς «σωστούς» να απογοητεύονται και μπαίνουν στην άκρη… Να μην αποδέχονται, αλλά δίχως αντίδραση να συναινούν, πιστεύοντας πως ίσως τελικά «έτσι πρέπει να είναι» η κατάσταση.

Λάθος άνθρωποι μας μεταφέρουν λάθος μηνύματα, μετρήσεις που μπάζουν από παντού, στόχους κίβδηλους. Εφήμεροι πάτρωνες και ειδήμονες παρουσιάζονται ως αυθεντίες. Οι δε «σκάρτες» μέθοδοί τους πλασάρονται με τη σειρά τους ως αδιαμφισβήτητες και αντικειμενικές. Οι παραμυθάδες αυτής της κοπής είναι ποταμάκια της σειράς, και στερεύουν γρήγορα. Η φάμπρικα όμως που έχουν στήσει γεννά, είναι ελκυστική… Ένα απ’ τα καλά της «κρίσης» είναι ότι απογυμνώνει το «γιαλαντζί» και μας «στρέφει» ξανά σε αληθινές αξίες.

Την ίδια ώρα «γεννάει» ουσιαστικές συμπράξεις, από καρδιάς φιλίες, γόνιμες «ανταλλαγές» και «παντρέματα», στόχους καρδιάς και ζήσης. Μια νέα γενιά καλλιτεχνών προβάλει σιγά σιγά με αξιώσεις τα «θέλω» της και «λέει» όσα μας καίνε, με τρόπο ανθρώπινο και γήινο.

Έχω ξαναγράψει πως η αλήθεια πάντα θα είναι ισχυρότερη από το ψέμα. Τουλάχιστον όσο υπάρχει λογική και μάτια που βλέπουν. Και ευτυχώς, απ’ ότι δείχνουν τα πράγματα, θέλουν δεν θέλουν, τα «αληθινά» (τραγούδια, άνθρωποι, φιλοσοφία, δομές, εξηγήσεις κ.λ.π.) όχι μόνο δεν χάνονται ποτέ, αλλά επιστρέφουν δριμύτερα…

Παρεμπιπτόντως το ελληνικό «κομμάτι» που διάλεξαν οι 300 για το θεσμό… το βρίσκω, για την κατηγορία του, «καλοβαλμένο».

Video

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!