Είναι κάποιοι θρυλικοί παίκτες που λίγοι πλέον μπορούν να ισχυριστούν πως τους έχουν απολαύσει. Ο μύθος του Γιασίν ας πούμε παραμένει αναλλοίωτος… κι ας μπορείς να τον θαυμάσεις μόνο μέσα από δευτερόλεπτα παλαιών φιλμ.
Κάπως έτσι συνέβαινε και με τον Μπέμπη τον οποίο θαύμαζε τόσο ο κόσμος του Ολυμπιακού αλλά και οι αντίπαλοί του. Ενδεικτικό του μεγέθους και της αξίας του ποδοσφαιριστή και του αγωνιστικού του χαρακτήρα.
Αν δεν με απατά η μνήμη μου τον θυμάμαι να στριφογυρίζει σαν σβούρα σε κάτι αποσπάσματα αγώνων παλαιμάχων στο γήπεδο της Προοδευτικής. Να μπουκάρει απρόσμενα, να ξεμαρκαρίζεται δαιμόνια, να βρίσκει με διαβολικές κάθετες του συμπαίκτες του, να αδειάζει «μεσάτα» με κοφτές τρίπλες όσους τολμούσαν να τον μαρκάρουν… και άλλα μαγικά.
Ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω… Βλέπετε ο μύθος του γίγαντα Μπέμπη σε κάνει να νομίζεις ότι είδες ακόμη κι όσα δεν είδες.
Μπορεί ο Θανάσης, να μην μένει πια εδώ, ο Μπέμπης όμως θα ζει για πάντα.
Κάπως έτσι συνέβαινε και με τον Μπέμπη τον οποίο θαύμαζε τόσο ο κόσμος του Ολυμπιακού αλλά και οι αντίπαλοί του. Ενδεικτικό του μεγέθους και της αξίας του ποδοσφαιριστή και του αγωνιστικού του χαρακτήρα.
Αν δεν με απατά η μνήμη μου τον θυμάμαι να στριφογυρίζει σαν σβούρα σε κάτι αποσπάσματα αγώνων παλαιμάχων στο γήπεδο της Προοδευτικής. Να μπουκάρει απρόσμενα, να ξεμαρκαρίζεται δαιμόνια, να βρίσκει με διαβολικές κάθετες του συμπαίκτες του, να αδειάζει «μεσάτα» με κοφτές τρίπλες όσους τολμούσαν να τον μαρκάρουν… και άλλα μαγικά.
Ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω… Βλέπετε ο μύθος του γίγαντα Μπέμπη σε κάνει να νομίζεις ότι είδες ακόμη κι όσα δεν είδες.
Μπορεί ο Θανάσης, να μην μένει πια εδώ, ο Μπέμπης όμως θα ζει για πάντα.
