Τον αγαπώ και τον παραδέχομαι… παρότι την πρώτη φορά που «μιλήσαμε» στο τηλέφωνο, πολλά χρόνια πριν, με είχε καλέσει για να μου κάνει παρατήρηση…
Ο Θανάσης Γιώγλου είναι ωραίος άνθρωπος και σπουδαίος ερευνητής. Τόσο στα περιοδικά «Δίφωνο» και «Όασις» όσο και στο ogdoo.gr, όπου τον επέλεξα να συμπορευτεί στο μουσικό «άρμα της καρδιάς και της τρέλας μου (μας)», με έβγαλε ασπροπρόσωπο.
Το βήμα που του έδωσα μου το ανταπέδωσε με το παραπάνω, ποικιλοτρόπως. Δεν του χαρίστηκα, το δικαιούνταν έτσι κι αλλιώς. Άλλωστε μιλάμε για έναν γενναιόδωρο άνθρωπο.
Το «ερευνητής» εμπεριέχει μια ασάφεια, γι’ αυτό θα συμπληρώσω πολύτιμος, κιβωτός, «ψαχτήρι», ακούραστος, ταγμένος στο χτες, ανοιχτός στο καινούριο, χαρίζει βήμα, με τη σειρά του σε επόμενους.
Τα κείμενα του, στο ogdoo.gr όπου συμμετέχει απ’ την πρώτη ανάσα του είναι «ευαγγέλια». Μάθαν(μ)ε πολλοί πολλά από αυτόν, γι αυτό και τον αντιγράφουν επιμελώς και συνεχώς.
Το κανάλι του στο youtube «Ξεχασμένα διαμάντια», άλλος θησαυρός… Όπως και οι ραδιοφωνικές εκπομπές του στο Εθελοντικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης.
Ευτυχώς δεν γράφει στίχους (γιατί θα μας «έπαιρνε» και αυτή τη δουλειά) αλλά με το Θανάση ποτέ δεν ξέρεις…
Άμα αρχίσω να γράφω πόσο και γιατί εκτιμώ όσα κάνει, με αφοσίωση και απλοχεριά, ο server του site θα δυσκολευτεί να τα χωρέσει. Είναι ο κύριος υπεύθυνος που έχω ένα προσωπικό αρχείο της προκοπής…
«Το πάθος και το λάθος» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μετρονόμος είναι το πρώτο του βιβλίο. Υπότιτλός του «Κρυφές Ιστορίες της Ελληνικής δισκογραφίας».
Το προλογίζει ο Βαγγέλης Κορακάκης με τον οποίο ο Θανάσης έχει ζεστή χημεία. Δουλευταράδες, γνώστες με φλόγα και όραμα και ταπεινοί συνάμα και οι δυο. Πως να μην ταιριάξουν!
Νομίζω δεν χρειάζεται να γράψω τίποτα παραπάνω, απλώς να σημειώσω πως οι φίλοι του τραγουδιού που δεν θα το διαβάσουν μάλλον θα θέλουν να τιμωρήσουν τον εαυτό τους.
Αλλά και για τους λιγότερο «μυημένους», οι ιστορίες που παρουσιάζει ο Γιώγλου με λάθη, παραλειπόμενα, κομμένες εγγραφές, άγνωστες πρώτες ηχογραφήσεις και άλλα «μαγικά», ιντριγκάρουν και… ψυχαγωγούν.
Ο Θανάσης Γιώγλου είναι ωραίος άνθρωπος και σπουδαίος ερευνητής. Τόσο στα περιοδικά «Δίφωνο» και «Όασις» όσο και στο ogdoo.gr, όπου τον επέλεξα να συμπορευτεί στο μουσικό «άρμα της καρδιάς και της τρέλας μου (μας)», με έβγαλε ασπροπρόσωπο.
Το βήμα που του έδωσα μου το ανταπέδωσε με το παραπάνω, ποικιλοτρόπως. Δεν του χαρίστηκα, το δικαιούνταν έτσι κι αλλιώς. Άλλωστε μιλάμε για έναν γενναιόδωρο άνθρωπο.
Το «ερευνητής» εμπεριέχει μια ασάφεια, γι’ αυτό θα συμπληρώσω πολύτιμος, κιβωτός, «ψαχτήρι», ακούραστος, ταγμένος στο χτες, ανοιχτός στο καινούριο, χαρίζει βήμα, με τη σειρά του σε επόμενους.
Τα κείμενα του, στο ogdoo.gr όπου συμμετέχει απ’ την πρώτη ανάσα του είναι «ευαγγέλια». Μάθαν(μ)ε πολλοί πολλά από αυτόν, γι αυτό και τον αντιγράφουν επιμελώς και συνεχώς.
Το κανάλι του στο youtube «Ξεχασμένα διαμάντια», άλλος θησαυρός… Όπως και οι ραδιοφωνικές εκπομπές του στο Εθελοντικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης.
Ευτυχώς δεν γράφει στίχους (γιατί θα μας «έπαιρνε» και αυτή τη δουλειά) αλλά με το Θανάση ποτέ δεν ξέρεις…
Άμα αρχίσω να γράφω πόσο και γιατί εκτιμώ όσα κάνει, με αφοσίωση και απλοχεριά, ο server του site θα δυσκολευτεί να τα χωρέσει. Είναι ο κύριος υπεύθυνος που έχω ένα προσωπικό αρχείο της προκοπής…
«Το πάθος και το λάθος» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μετρονόμος είναι το πρώτο του βιβλίο. Υπότιτλός του «Κρυφές Ιστορίες της Ελληνικής δισκογραφίας».
Το προλογίζει ο Βαγγέλης Κορακάκης με τον οποίο ο Θανάσης έχει ζεστή χημεία. Δουλευταράδες, γνώστες με φλόγα και όραμα και ταπεινοί συνάμα και οι δυο. Πως να μην ταιριάξουν!
Νομίζω δεν χρειάζεται να γράψω τίποτα παραπάνω, απλώς να σημειώσω πως οι φίλοι του τραγουδιού που δεν θα το διαβάσουν μάλλον θα θέλουν να τιμωρήσουν τον εαυτό τους.
Αλλά και για τους λιγότερο «μυημένους», οι ιστορίες που παρουσιάζει ο Γιώγλου με λάθη, παραλειπόμενα, κομμένες εγγραφές, άγνωστες πρώτες ηχογραφήσεις και άλλα «μαγικά», ιντριγκάρουν και… ψυχαγωγούν.
