Ο Elvis Presley στα χρόνια του ’50 ήταν μια «επανάσταση» για το τραγούδι -και όχι μόνο- σε όλο τον πλανήτη.
Ο «Βασιλιάς» ή ο «Θεός» για άλλους συγκέρασε όλα τα «πριν» και με την προσωπικότητα και το χάρισμά του χάραξε ένα διαφορετικό «μετά».
Στα χρόνια που ακολούθησαν η «επανάσταση» νομιμοποιήθηκε και, αν και ευτυχώς δεν κατάντησε δικτατορία, εντούτοις μεταλλάχτηκε σε καρικατούρα. Ευτυχώς η καλή «σπορά» λειτούργησε μοναδικά, ανεξέλεγκτα δημιουργικά.
Το 1977 ο Elvis Presley προσπαθούσε να διατηρήσει το μύθο του με έναν νέο κύκλο εμφανίσεων.
Πολλά παραπανίσια κιλά βάραιναν το κορμί που μάγευε με τις κινήσεις προκαλώντας, άγνωστο πόσα και τι, σε όσους τον παρακολούθησαν στις δόξες του. Όμως πολλά περισσότερα ήταν τα βαρίδια της ψυχής και του μυαλού. Δύσκολο να διαχειριστείς εν ζωή έναν τόσο ασήκωτο μύθο που δημιουργήθηκε τόσο νωρίς.
Φάρμακα, ναρκωτικά, εξαρτήσεις, φοβίες κι ένας στρατός επιτήδειων γύρω του που τον κρατούσε όρθιο… αλλά και τραυματισμένο την ίδια ώρα, για ευνόητους λόγους. Κάποιες παραστάσεις ματαιώθηκαν, άλλες έγιναν με ορατή τη φθορά στο σώμα και τη φωνή.
Ήταν μόλις 42 ετών… Περισσότερο μιλούσε παρά τραγουδούσε πλέον στα σόου, αν και δισκογραφικά το πάλευε και κρατιόταν σε επαφή με την επιτυχία. Ακόμα και το βασιλικό ντύσιμό του, έστω και σ’ εκείνη την γκλαμ αμερικάνικη περίοδο, έμοιαζε γκροτέσκο.
Στις 26 Ιουνίου στην Market Square Arena της Indianapolis το πάλεψε, έχοντας κάποια ψήγματα από τις μεγάλες και ανεπανάληπτες, κάποτε, στιγμές του.
Αυτή ήταν η τελευταία του παράσταση που έκλεισε με το Can’t Help Falling In Love και πλατύ, ενθουσιώδες χειροκρότημα από περίπου 18.000 θεατές που γεύτηκαν ρανίδες του μύθου του.
Λίγο αργότερα, στις 16 Αυγούστου, τα σχέδια για μια νέα περιοδεία, σβήστηκαν ολότελα.
Για πολλούς βέβαια ο Elvis Presley δεν έφυγε ποτέ!
