Εμπρός γενναίοι (μεταλλάδες) μου!

Το ελληνικό metal κοινό δεν αστειεύεται. Είναι με διαφορά το πιο πιστό και ενημερωμένο κοινό της χώρας αναφορικά με τη μουσική που υποστηρίζει και ακολουθεί.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 

Έγραφα προχθές για την εμφάνιση της Lara Fabian στην Ελλάδα και της «χρέωνα» μια μέτρια εμφάνιση, χωρίς ιδιαίτερες εντάσεις, που δεν μπόρεσε να παρασύρει το κοινό στη συμμετοχή.


Όποτε «αναγκάζομαι» να γράψω κάτι αρνητικό για έναν καλλιτέχνη, στεναχωριέμαι ιδιαιτέρως και «ξοδεύω» τις επόμενες μέρες σκεπτόμενος ελαφρυντικά ή αν έκανα κάποιο λάθος. Κάπως έτσι, σε αυτό το πνεύμα, έκανα μια σκέψη και τη μοιράζομαι σήμερα με το παρόν σημείωμα. Κι αν δεν ήταν έτσι; Κι αν ήταν ανάποδος ο δρόμος της ενέργειας;

‘Ενα αμέτοχο κοινό, που δεν γνωρίζει τον καλλιτέχνη που έχει έρθει να παρακολουθήσει, αλλά απλώς παρευρίσκεται με άλλες αφορμές (ενδεχομένως «κοσμικές» και show off) και δεν γνωρίζει καν τι ήρθε να δει, πως θα παρακινήσει τον τραγουδιστή να δώσει το κάτι παραπάνω; Φταίει η Lara Fabian που δεν ξεσήκωσε το πλήθος ή το ίδιο το πλήθος που στην πλειοψηφία του (εμού συμπεριλαμβανομένου) ήξερε μόνο δυο τραγούδια της και αυτά περίμενε όλο το βράδυ;

Και έχω συγκεκριμένα παραδείγματα να αναφέρω για το ανάποδο «πείραμα». Εδώ είστε κι εδώ είμαι (εγώ θα είμαι και εκεί που θα σας περιγράψω παρακάτω), αλλά σε λίγες μέρες θα βιώσουμε το ακριβώς αντίθετο από αυτό που συνέβη στη Fabian. Στη χώρα μας αναμένονται δύο ιστορικά συγκροτήματα της metal σκηνής σε παγκόσμιο επίπεδο: μιλώ φυσικά για τους τους Judas Priest και τους Iron Maiden που θα ξεσηκώσουν το αθηναϊκό κοινό στις 19 και στις 20/7 αντίστοιχα στο Terra Vibe. Και μιλώ μόνο για τους headliners της κάθε μέρας του φετινού Rockwave Festival και των metal ημερών του. Από κοντά τους και άλλα σημαντικά ονόματα του παγκόσμιου metal, όπως οι Accept, οι Saxon, οι Tremonti κ.α.

Το ελληνικό metal κοινό δεν αστειεύεται. Είναι με διαφορά το πιο πιστό και ενημερωμένο κοινό της χώρας αναφορικά με τη μουσική που υποστηρίζει και ακολουθεί. Οι metal συναυλίες έχουν πάντοτε κόσμο που λειτουργεί απολύτως συμμετοχικά δίνοντας φτερά στις μπάντες του. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που τα μεγάλα αυτά ονόματα επανέρχονται κάθε τόσο στην πατρίδα μας.

Οι συναυλίες τους γεμίζουν από καμιά εικοσαριά χιλιάδες φανατικούς οπαδούς κάθε φορά. Ανθρώπους όλων των ηλικιών που γνωρίζουν απέξω στίχους, σόλο, εισαγωγές και encore, φοράνε (και αγοράζουν) μπλουζάκια της μπάντας, έχουν δισκογραφίες με τα άλμπουμς τους και κεντάνε ακόμα και «ραφτά» στα μπουφάν τους (για να μην αναφερθώ στα άρβυλα μέσα στο καλοκαίρι ή στα πιο light σταράκια - μποτάκια βεβαίως).

Κρίνοντας από την παρέα μου, σας διαβεβαιώ ότι και φέτος θα γίνει πανικός στο δάσος της Μαλακάσας. Κι ας είναι ένα μικρό ταξίδι ως εκεί. Κι ας έχουμε «φλωρέψει» με τα χρόνια. Κι ας μη φοράμε πια μαύρα κολλητά. Κι ας μην έχουμε πια (μακριά) μαλλιά. Θέλουμε να δούμε το Dickinson και πάλι, να ακούσουμε το galloping του μπάσου του Harris, να «τεστάρουμε» τις αντοχές μας ακολουθώντας τα φωνητικά του Halford (πράγμα αδύνατο).

Τα τηλέφωνα έχουν πάρει φωτιά: ποιος θα βγάλει εισιτήρια; Θα έρθει και ο ψηλός; Πού θα αφήσετε το μικρό; Όλα θα γίνουν. Και θα είμαστε και πάλι εκεί. Και όταν μπει η εισαγωγή από το Fear of the Dark (ή το Painkiller), θα δικαιωθούμε ακόμα μια φορά για την επιλογή μας.

Πώς να το κάνουμε; Παίζει το ρόλο της η μπάντα, αλλά παίζει το ρόλο του και το κοινό. Κι αν υπήρξες μια φορά «μέταλλο», μέταλλο είσαι πάντα.

Εμπρός γενναίοι μεταλλάδες μου! Καλή αντάμωση!

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!