Οι επιτυχίες στους Ολυμπιακούς αγώνες του Ρίο αντί να αποτελέσουν αφορμή για μια αλλαγή στάσης της Πολιτείας αλλά και της ευρύτερης κοινωνίας στο πως αντιμετωπίζει τον αθλητισμό αποτέλεσε τελικά λόγο για διαφωνίες, έχθρες και «βολές» όλων εναντίων όλων.
Αθλητές πρωταγωνιστές ήταν οι δύο γυναίκες Ολυμπιονίκες μας, η Άννα Κορακάκη και η Κατερίνα Στεφανίδη. Η πρώτη σωστά επέλεξε μετά τις επιτυχίες της να στραφεί εναντίον της Πολιτείας, αφού δεν είχε στη διάθεσή της τις απαραίτητες εγκαταστάσεις για να προετοιμαστεί. Επιπλέον, η κρατική χρηματοδότηση ήταν πενιχρή και το θέμα πήρε τρομερές διαστάσεις με το γεγονός του εάν καλέστηκε ή όχι στην εκδήλωση του ΠτΔ. Κάποιοι σίγουρα ενοχλήθηκαν με τις δηλώσεις που έκανε η ίδια και ο πατέρας της σχετικά με την αδιαφορία του κράτους τα τελευταία χρόνια.
Με την Στεφανίδη ξεκίνησε μία ανταλλαγή δηλώσεων εκείνης και της εφημερίδας «Αυγής» χωρίς πραγματικά να ενδιαφέρει κανέναν θεωρώ αυτή την στιγμή ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι. Στο σκηνικό παράνοιας ανακατεύτηκε και δημοσιογράφος της ΕΡΤ που χαρακτήρισε «γκάου» την χρυσή Ολυμπιονίκη, αλλά τελικά το πήρε πίσω αναφέροντας πως τελικά εκείνος είναι «γκάου»!;!; Η απόλυτη παράνοια δηλαδή...
Εν ολίγοις, είδαμε και ακούσαμε πράγματα και θαύματα τις τελευταίες μέρες. Στις περισσότερες χώρες η επιστροφή των Ολυμπιονικών στις χώρες τους αποτελεί ευκαιρία για χαρά και γιορτή, σε εμάς αποτέλεσε λόγο για διαφωνίες, κατηγορίες και μίσος μεταξύ των ανθρώπων που κρατάνε τη σημαία της χώρας ψηλά από τη μία πλευρά και από την άλλη της Πολιτείας με τις υποστηριζόμενες πλευρές της (εφημερίδες, δημοσιογράφοι) που μας κάνουν όλους να αναρωτιόμαστε τι ακριβώς συμβαίνει σε αυτή την κοινωνία.
Πέραν της οικονομικής κρίσης που βαθαίνει και θα συνεχίζει να μας ταλαιπωρεί για πολλά ακόμα χρόνια, η κρίση αξιών και θεσμών είναι αυτή που πραγματικά μπορεί να μας καταστρέψει. Δεν μπορώ να βρω τον λόγο που μία εφημερίδα θα πρέπει να επιτεθεί σε μία Ολυμπιονίκη ακόμα και εάν νομίζει πως έχει άδικο σε κάποιο θέμα, αλλά και από την άλλη δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η αθλήτρια θα πρέπει να συνεχίζει μία κόντρα με κάποιους, αντί πραγματικά να χαρεί για την επιτυχία της. Μια επιτυχία που πραγματικά της αξίζει και θα πρέπει να κάνει εκείνη και τους γύρω της πραγματικά υπερήφανους (και όχι όλους εμάς) γιατί μόνο αυτοί ξέρουν τις θυσίες και τις δυσκολίες που πέρασε για να φτάσει μέχρι την Ολυμπιακή νίκη.
Στην Ελλάδα της ηθικής κατάπτωσης που κυριαρχεί το μίσος, ήταν αναπόφευκτο να μην υπάρξει κόντρα για τις επιτυχίες κάποιων που σε μερικούς προκαλεί η ζήλια για τα κατορθώματα τους. Έτσι κι αλλιώς είμαστε οι δημιουργοί του «ότι δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια» και του «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα»
Και κάπου στη μέση βρίσκονται τα παιδιά μας που αντί να δημιουργήσουν ινδάλματα που θα τους κάνουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, βάζουν μέσα στην παιδική ψυχούλα τους κακία και αισθήματα ζήλιας. Άρα θα συνεχίζουμε να παίρνουμε το «χρυσό» στην παιδική παχυσαρκία στην Ευρώπη.
Οπότε αγαπητοί συμπολίτες αναβάλλεται για φέτος η κάθε χαρά που θα μπορούσαν να μας προκαλέσουν οι Ολυμπιακές επιτυχίες και μετατίθεται για το Τόκυο το 2020. Φοβάμαι όμως ακόμα και να φανταστώ το πώς θα είναι η Ελλάδα σε 4 χρόνια από τώρα και θεωρώ το πλέον σίγουρο πως ο κατακερματισμός της κοινωνίας θα συνεχιστεί με τις διαιρέσεις και τις οξύνσεις στην κοινωνία να είναι η απόλυτη απειλή για το μέλλον αυτού του τόπου.
Υ.Γ. Και όπως είπε και ο Βασίλης Σκουντής «Να μη σώσουμε να ξαναπάρουμε εάν είναι».
Αθλητές πρωταγωνιστές ήταν οι δύο γυναίκες Ολυμπιονίκες μας, η Άννα Κορακάκη και η Κατερίνα Στεφανίδη. Η πρώτη σωστά επέλεξε μετά τις επιτυχίες της να στραφεί εναντίον της Πολιτείας, αφού δεν είχε στη διάθεσή της τις απαραίτητες εγκαταστάσεις για να προετοιμαστεί. Επιπλέον, η κρατική χρηματοδότηση ήταν πενιχρή και το θέμα πήρε τρομερές διαστάσεις με το γεγονός του εάν καλέστηκε ή όχι στην εκδήλωση του ΠτΔ. Κάποιοι σίγουρα ενοχλήθηκαν με τις δηλώσεις που έκανε η ίδια και ο πατέρας της σχετικά με την αδιαφορία του κράτους τα τελευταία χρόνια.
Με την Στεφανίδη ξεκίνησε μία ανταλλαγή δηλώσεων εκείνης και της εφημερίδας «Αυγής» χωρίς πραγματικά να ενδιαφέρει κανέναν θεωρώ αυτή την στιγμή ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι. Στο σκηνικό παράνοιας ανακατεύτηκε και δημοσιογράφος της ΕΡΤ που χαρακτήρισε «γκάου» την χρυσή Ολυμπιονίκη, αλλά τελικά το πήρε πίσω αναφέροντας πως τελικά εκείνος είναι «γκάου»!;!; Η απόλυτη παράνοια δηλαδή...
Εν ολίγοις, είδαμε και ακούσαμε πράγματα και θαύματα τις τελευταίες μέρες. Στις περισσότερες χώρες η επιστροφή των Ολυμπιονικών στις χώρες τους αποτελεί ευκαιρία για χαρά και γιορτή, σε εμάς αποτέλεσε λόγο για διαφωνίες, κατηγορίες και μίσος μεταξύ των ανθρώπων που κρατάνε τη σημαία της χώρας ψηλά από τη μία πλευρά και από την άλλη της Πολιτείας με τις υποστηριζόμενες πλευρές της (εφημερίδες, δημοσιογράφοι) που μας κάνουν όλους να αναρωτιόμαστε τι ακριβώς συμβαίνει σε αυτή την κοινωνία.
Πέραν της οικονομικής κρίσης που βαθαίνει και θα συνεχίζει να μας ταλαιπωρεί για πολλά ακόμα χρόνια, η κρίση αξιών και θεσμών είναι αυτή που πραγματικά μπορεί να μας καταστρέψει. Δεν μπορώ να βρω τον λόγο που μία εφημερίδα θα πρέπει να επιτεθεί σε μία Ολυμπιονίκη ακόμα και εάν νομίζει πως έχει άδικο σε κάποιο θέμα, αλλά και από την άλλη δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η αθλήτρια θα πρέπει να συνεχίζει μία κόντρα με κάποιους, αντί πραγματικά να χαρεί για την επιτυχία της. Μια επιτυχία που πραγματικά της αξίζει και θα πρέπει να κάνει εκείνη και τους γύρω της πραγματικά υπερήφανους (και όχι όλους εμάς) γιατί μόνο αυτοί ξέρουν τις θυσίες και τις δυσκολίες που πέρασε για να φτάσει μέχρι την Ολυμπιακή νίκη.
Στην Ελλάδα της ηθικής κατάπτωσης που κυριαρχεί το μίσος, ήταν αναπόφευκτο να μην υπάρξει κόντρα για τις επιτυχίες κάποιων που σε μερικούς προκαλεί η ζήλια για τα κατορθώματα τους. Έτσι κι αλλιώς είμαστε οι δημιουργοί του «ότι δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια» και του «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα»
Και κάπου στη μέση βρίσκονται τα παιδιά μας που αντί να δημιουργήσουν ινδάλματα που θα τους κάνουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, βάζουν μέσα στην παιδική ψυχούλα τους κακία και αισθήματα ζήλιας. Άρα θα συνεχίζουμε να παίρνουμε το «χρυσό» στην παιδική παχυσαρκία στην Ευρώπη.
Οπότε αγαπητοί συμπολίτες αναβάλλεται για φέτος η κάθε χαρά που θα μπορούσαν να μας προκαλέσουν οι Ολυμπιακές επιτυχίες και μετατίθεται για το Τόκυο το 2020. Φοβάμαι όμως ακόμα και να φανταστώ το πώς θα είναι η Ελλάδα σε 4 χρόνια από τώρα και θεωρώ το πλέον σίγουρο πως ο κατακερματισμός της κοινωνίας θα συνεχιστεί με τις διαιρέσεις και τις οξύνσεις στην κοινωνία να είναι η απόλυτη απειλή για το μέλλον αυτού του τόπου.
Υ.Γ. Και όπως είπε και ο Βασίλης Σκουντής «Να μη σώσουμε να ξαναπάρουμε εάν είναι».
