μουσικού μας πολιτισμού. Πάντα σκεπτόμενος και πάντα σκεπτικός. Πεισματικά αισιόδοξος για το μέλλον. Υπηρέτης και αφέντης μαζί, της ίδιας εξουσίας, της Μουσικής. Γνώστης, ακόμα και των πιο μυστικών μονοπατιών, από τον Μότσαρτ στον Τσιτσάνη και από τον Βαμβακάρη στον Ραμίρεζ. Ένας συνειδητοποιημένος στρατιώτης που δεν αρνείται ποτέ να φυλάξει σκοπιά, που δεν αποφεύγει συστηματικά τα πυρά αλλά τα αντιμετωπίζει με το πάθος του νικητή και την ορμή του εφήβου. Στον μυστικό πόλεμο κατά της ελληνικής μουσικής, ο Σταύρος Ξαρχάκος δεν κρύφτηκε ποτέ , δεν ακολούθησε τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο του συρμού και της ευτέλειας. Προτίμησε τους δύσβατους χωματόδρομους που ο ίδιος μαζί με κάποιους άξιους δημιουργούς είχε χαράξει κάποια χρόνια πριν. Για καλή του τύχη, τους βρήκε ακόμα ανοιχτούς, προσπελάσιμους και τους περπάτησε. Σ' αυτή τη πορεία δεν ήταν μόνος, είχε συντροφιά τον Έλληνα που αντιστέκεται στο εύπεπτο, στο "ύποπτα" βατό, στο "κατασκευασμένο" μουσικό γίγνεσθαι. Ένας μοναχικός διαβάτης που δεν περνά ποτέ απαρατήρητος. Η περπατησιά του ίσια, τα βήματά του σταθερά και το βλέμμα του προσηλωμένο στον ένα και μοναδικό στόχο, να πάει πιο ψηλά τη μουσική, να πάει πιο ψηλά τον Πολιτισμό, να πάει πιο ψηλά την Ελλάδα. Περήφανος. Αξιοπρεπής. Συγκινητικά ευαίσθητος. Συγκλονιστικά γενναιόδωρος.
Ο υποδειγματικός σεβασμός του στο Μίκη και το Μάνο αρκεί για να καταδείξει το σπάνιο υλικό του χαρακτήρα του. ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ. Επιζητεί την τελειότητα με έναν τρόπο "τραγικά" αυστηρό και "δραματικά" οδυνηρό. Με ένα διεισδυτικό φακό στο έργο του, μπορεί να διακρίνει κανείς τα ίχνη της δημιουργικής "εσωστρέφειας" και της ερωτικής "απομόνωσης". Η μουσική του, πότε "παθητικά" λυρική και πότε απρόσμενα "επιθετική". Πότε απροσδόκητα τρυφερή σαν χάδι και πότε άγρια σαν βρισιά. Απρόβλεπτος. Ανήσυχος. Ένας αμετανόητος κυνηγός "διαμαντιών" σε έναν απέραντο ωκεανό "λάσπης". Η ουσία είναι ότι καταφέρνει να τα βρει, να τα επεξεργαστεί στο άριστα εξοπλισμένο "εργαστήριό" του και να τους δώσει τη πιο εκτυφλωτική λάμψη και την πιο ανεκτίμητη αξία. Ακριβός, πολύτιμος, δυσεύρετος, σπάνιος όπως τα μουσικά διαμάντια του. Ένα πρόσωπο "προκλητικά" ασυμβίβαστο με την εποχή του lifestyle και συγχρόνως φανατικά αποδεκτό από το κοινό που θέλει να αποκαλείται νοήμον. Σταύρος Ξαρχάκος, "νυν και αεί"...
ΥΓ. Καλησπέρα σας. Με αφορμή τις 4 εξαιρετικές παραστάσεις του Σταύρου Ξαρχάκου στο Παλλάς σας στέλνω ένα κείμενο που βγήκε αυθόρμητα από την ψυχή μιας Ελληνίδας που βιώνει όπως όλοι μας την κατάρρευση ιδεών, αξιών, ιδανικών. Κάποιοι Έλληνες αντιστέκονται αθόρυβα, πολιτισμένα σε μια εχθρική πραγματικότητα. Ένας από αυτούς τους σπουδαίους Έλληνες είναι ο Σταύρος Ξαρχάκος.
Σας ευχαριστώ πολύ
