Ο Θανάσης Πολυκανδριώτης για τον Τσιτσάνη & τον Παπαϊωάννου

Ένας αιώνας και κάτι με τον Βασίλη και τον Μπαρμπαγιάννη.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Και τους δυο τους γνώρισα από κοντά και είμαι ευτυχής που είδα και έμαθα κάτι από τον χαρακτήρα τους τον ανθρώπινο αλλά και τον μουσικό.

Εδώ θα θυμηθώ την ρήση που έλεγε ο πατέρας μου. Ο Θόδωρος λοιπόν μου έλεγε πολλές φόρες ότι ο καλός άνθρωπος είναι και καλός μουσικός διότι δεν γίνετε ένας στριφνός, τζαναμπέτης, κακός άνθρωπος να παράγει και να παίζει καλή μουσική.

Τους δίδαξα και τους δυο στο Πανεπιστήμιο δυτικής Μακεδονίας στα ΤΕΙ Άρτας και στη Σχολή μου.

Ως μπουζουξήδες έχουν έναν εκπληκτικά ιδιαίτερο ήχο στα ταξίμια και όχι μόνο με την ανάποδη πενιά τους που ήταν μοναδική.

Δεν ήξεραν να χτυπούν την πένα τους πάνω κάτω όπως ο Χιώτης γιατί κανείς δεν πήγε σχολείο να το μάθει, ήξεραν όμως κάτι μοναδικό που είναι αυτό το βιωματικό παίξιμο που όσα σχολεία και να βγάλεις δεν μαθεύεται. Εγώ προσπαθώ στην εκπαίδευση των νέων να τους το μάθω αυτό το χάρισμα γιατί πιστεύω ότι είμαι αρκετά κοντά στα βιώματα τους. Και είναι υποχρέωση του καθενός μας να μην κρατά για τον εαυτό του τις μεγάλες αξίες που έμαθε στο μουσικό του ταξίδι. Άλλωστε δεν είναι δικές του από κάπου εμπνεύστηκε και τις έχει.

Τσιτσάνης & Παπαϊωάννου


Γνώρισα δυο θηρία της μεγάλης αλλαγής της ελληνικής αστικής μουσικής τις δεκαετίες 1930 – 1950 που ήταν στυλοβάτες μαζί με άλλους μεγάλους σε αυτό. Αυτοί με το ταλέντο τους και την ψυχή τους μετέτρεψαν το ρεμπέτικο σε λαϊκό. Ο Βασίλης ήταν ποιο μπροστά σε αυτό αφού έβαλε και άλλα όργανα όπως το πιάνο, το ακορντεόν, το βιολί στις ενορχηστρώσεις του.

Τον Μπαρμπαγιάννη τον έζησα πιο πολύ γιατί ήταν πολύ καλός φίλος του πατέρα μου. Θυμάμαι στο 1970 όταν ο μεγάλος Πατσιφάς της Λύρα με έστειλε στο σπίτι του στις Τζιτζιφιές να ακούσω και να βοηθήσω στα τραγούδια που θα έλεγε μια νέα τραγουδίστρια. Κάποια στιγμή μου λέει ρε Θανασάκη ξέρεις γιατί αγαπάω τον Θόδωρο τόσο πολύ, γιατί έβγαλε καλά παιδιά και καλούς μουσικούς. Πίστευε στις αξίες της ζωής τις μεγάλες αρχές που είναι η οικογένεια, η φιλία, η μπέσα. Θεωρώ ότι τα τραγούδια του τα ματζόρε είναι τρυφερές καντάδες, όμως έγραψε και δυνατά ζεϊμπέκικα πατημένα δηλαδή από αυτά που θα έπρεπε να έχεις βιώματα για να τα χορέψεις. Καλύτερο τραγούδι για μένα το «Κάνε κουράγιο καρδιά μου» που τραγουδούσα με τον πατέρα μου.

Ο Βασίλης ήταν ανατρεπτικός στα τραγούδια του τον κατάλαβα και τον ανέλυσα αργά γιατί κι εγώ στην εποχή μου είχα να μάθω τόσα πολλά για να διαλέξω που θα πάω. Η μεγάλη ευκολία του να γραφεί διαφορετικά σε ύφος τραγούδια τον έκαναν μοναδικό. Τον θεωρώ τρομερά εμπνευσμένο μουσικό και αυτά που άφησε για τους νέους είναι μάθηση πολλών αστέρων.

Ένα μεγάλο αφιέρωμα


Είμαι ευτυχής που στην μοναδική αυτή ομάδα των νέων που εκπαιδεύω και συμμετέχουν σε αυτό το αφιέρωμα είναι για πρώτη φορά μαζί πρωτάκια και προχωρημένοι. Για σκεφτείτε τη χαρά και την εμπειρία που θα νοιώσουν οι Μεθ' Επόμενοι παίζοντας στο ίδιο πάλκο με τους Επόμενους και κάποιους φτασμένους που έχουν χαράξει ήδη το μουσικό ταξίδι της ζωής τους.

Είναι αυτοί που την βραδιά αυτή θα τιμήσω απονέμοντας τους «Τίτλους Δεξιότητας Μπουζουκιού» ως δείγμα άριστης μάθησης και συμμετοχής τους σε συναυλίες σεμινάρια και δισκογραφία από το 1993.

Επίσης όπως υποσχέθηκα στον Θανάση την βραδιά αυτή παρουσιάζω ένα νέο βιβλίο μου με τίτλο «Οι ασκήσεις μου» όπου υπάρχει και ένα cd με τα ταξίμια μου που έγραφα όλα αυτά τα χρόνια στη δισκογραφία και τις live εμφανίσεις μου. Κατάθεση κι αυτά στους Επόμενους. 

Και τώρα πάμε γι’ άλλα που θα ανακοινώσω αμέσως μετά το αφιέρωμα.

Καλή επιτυχία σε όλους.

Θανάσης Πολυκανδριώτης
Μεσογειακό κέντρο έρευνας πολιτισμού ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΟΙ
Δεκέμβριος 2015

www.polykandriotis.gr

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!