πρόσφατων εκλογών, με αιχμηρή οπτική και γλώσσα. Αναδημοσιεύουμε το κείμενο του:
ΣΟΥΜΑΡΙΣΤΑ 66
(Αλιεύοντας στο τοπίο, από δω κι από ‘κει…)
Θα πρέπει να το χωνέψω!
Ό,τι είναι δύσπεπτο και δεν χωνεύεται, είσαι αναγκασμένος να πάρεις την απόφαση να το χωνέψεις… Μερικοί το λένε: «να υποταχτείς στη δύναμή του». Άλλοι πάλι εννοούν να «προσαρμοστείς» αφού δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς.
Πάντως, λίγες ώρες μετά τα αποτελέσματα του «σοφού λαού», η θέα προς τους Χρυσαυγήτες, δυστυχώς θα μας δώσει ευκαιρίες για πολλές συζητήσεις που δεν χωνεύονται…
Βάλαμε (επιτρέψαμε εννοώ να μπουν) στη Βουλή χειρότεροι τζάμπα μάγκες από εκείνα τα λαμόγια στιλ Τσοχατζόπουλου, Ψωμιάδη, Μπέου, Παυλίδη και άλλους τέτοιους ελληναράδες διαπλεκόμενους, οι οποίοι, ως τρωκτικά, απολάμβαναν την μεταπολιτευτική άνεση που τους παρείχαμε, για να τρώνε αχόρταγα, ανεξέλεγκτα και ασύστολα.
Τώρα, η νόμιμη εισβολή των ναζιστών στη Βουλή, ανακινεί τον προβληματισμό στο κατά πόσο η βούληση του λαού ήταν σοφή…
Μήπως επειδή αυξήθηκε το ποσοστό της αριστεράς;
Άραγε, αρκεί μια ώθηση προς τέτοιους πόλους για να επαναπαυθεί κάποιος και να παρατηρεί απλώς τις εξελίξεις που προμηνύονται ραγδαίες και ανατριχιαστικές, τόσο, που να αναπολήσουμε (!!!) την πρόσφατη περίοδο ακόμα και μιας …μνημονιακής κατάστασης πραγμάτων;
Για ποιο «αυγό του φιδιού» και φασιστικής απειλής να μιλήσουμε, αφού τώρα πια το αυγό αυτό επωάστηκε και η τερατογέννεση είναι γεγονός χειροπιαστό, σε πρώτο τηλεοπτικό πλάνο και θα μεγεθύνεται η μαυρίλα από μέρα σε μέρα, τόσο, που θα μας ζαλίζει όλους!
Τώρα πλέον, που θα πρέπει να ζήσουμε μαζί μ’ αυτό το ναζιστικό μόρφωμα (μια και η Δημοκρατία μας, μας έκανε το «δώρο» τέτοιας εμπειρίας), καμία αριστερά δεν θα μπορέσει να παραβιάσει τους νόμους της ισονομίας των κομμάτων! Το κόμμα της μαυρίλας των βαμπίρ έχει πλέον τη βούλα της νομιμότητας…
Η εμφάνιση των ελληναράδων με τις μαύρες φανέλες και τον σημειολογικό σωματότυπο της φασιστικής αισθητικής, που καλείται τώρα να βγάλει τα κάστανα απ’ τη φωτιά…
Συγχωρείστε την σκέψη μου, αλλά η «νίκη» του Τσίπρα και του Κουβέλη, δεν αφήνει περιθώριο χαράς όταν το όλο πράγμα στήθηκε πάνω στην κινούμενη άμμο του λαϊκισμού, με κύριο μοχλό τους μνημονιακούς και τους αντιμνημονιακούς, δίχως να κοιτάζει κανείς πως από την πίσω πόρτα είδανε φως και… μπήκαν οι χρυσαυγήτες οπαδοί του αγκυλωτού!
Τόση πολιτική εμπειρία αριστερής κουλτούρας πού πήγε παιδιά; τόση ιστορία με τραγικές σελίδες αφανισμών, πογκρόμ, κρεματόρια, Άουσβιτς, Νταχάου, γενοκτονιών, Δίστομο, Καλάβρητα, Βιάννος, Κοκκινιά, Σκοπευτήριο και τόσοι άλλοι τόποι κατοχικής βίας και σκλαβιάς, εξορίες, υποστολή της σβάστικας στην Ακρόπολη, με ποταμούς αίματος, με τόσα πονεμένα μοιρολόγια, τόσους ποιητές με πύρινο λόγο, μπρεχτικό θέατρο, διώξεις και αφανισμούς, απελευθερωτικά κινήματα, οδοφράγματα, επαναστάσεις!
Πού πήγε εκείνη η σοφία από τη συσσωρευμένη εμπειρία, που θεωρήσατε πως ο μόνος εχθρός του έθνους είναι το μνημόνιο, δίχως να κοιτάτε γύρω; Έτσι, σας γλίστρησε σαν χέλι και εισέβαλε από τις υποβαθμισμένες συνοικίες λόγω και των παράνομων μεταναστών, στην καρδιά της Δημοκρατίας, το πιο αντιδημοκρατικό-αντιουμανιστικό μόρφωμα. Η πιο αποτρόπαια αισθητική των πολιτικών θεωριών…
Και, δεν λέω, οι υπουργοί και η νομενκλατούρα τού πολύχρονου δικομματισμού ολιγώρησαν και άφησαν να αναπτυχθούν οι πρόθυμοι «υπηρέτες των τρομοκρατημένων γερόντων» στις υποβαθμισμένες συνοικίες, που με αφορμή τον φόβο προς τους ξένους και τους…«μαύρους», έγιναν δήθεν «ασπίδα προστασίας» των φτωχών… Οι αστοί υπηρέτες των “μονοπωλίων” των υπουργείων προστασίας του πολίτη και της αστυνομίας, αδιαφόρησαν!
Όλοι εσείς οι υπόλοιποι που μεταφέρετε την εμπειρία της μαύρης ιστορικής περιόδου του φασισμού, πώς και δεν μεριμνήσατε ώστε να μην κυβερνάτε τώρα που ήρθε η στιγμή, με ένα τόσο αντίπαλο δέος ; με ένα τέτοιο τέρας που θα διογκώνεται και θα απλώνει τα πλοκάμια του ;
Το εμπεδώσαμε. Το δικομματικό σύστημα χτυπήθηκε στην καρδιά του. Τώρα, ήρθε η ώρα να γίνουν οι λογαριασμοί και να δούμε ποιος θα αναλάβει να κάνει πολιτικές μαγκιές και να παίξει αυτά που παιζόντουσαν προεκλογικά.
Ας δούμε την αλήθεια των πραγμάτων μια και…«μα τώρα που έφτασε η στιγμή, να κλείσουν οι λογαριασμοί, ποιος τάχα θα μπορέσει» να δει από μέσα τη διάσταση του μνημονίου και των χρεών. Κοινώς να διαχειριστεί τέτοιες πολιτικές-οικονομικές κρίσεις, με την απειλή της πτώχευσης έμπρακτα και όχι σε λόγια.
Ήδη από το 1993, ο Μάνος Χατζιδάκις στο κείμενό του «Ο Νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι» μεταξύ άλλων έγραφε: «Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δυο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. Προτιμότερο αργός και σιωπηλός θάνατος από την αντίδραση του ζωντανού και ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε.» http://www.tar.gr/content/content.php?id=4030
Το σημερινό ελληνικό τοπίο δεν επιτρέπει τίποτα άλλο, παρά μόνο μνήμη. Λες και οι Τέχνες, τα Γράμματα, οι δημιουργοί, στέκονται από την πλευρά των θεατών. Θαρρείς και δεν έχουν λόγο να διατυπώσουν και να καταθέσουν, μπρος σ’ αυτό το σούργελο του πολιτικοκοινωνικού μίγματος, ουδεμία παρατήρηση ή ερώτημα.
Απλώς, απορούν και αναρωτιούνται για το πώς φτάσαμε ως εδώ, με ένα κοινωνικό συλλογικό υπόστρωμα ιδεολογικά γερασμένο, που δεν κατέχει πια τους τρόπους να εμποδίσει την ολισθηρή κατηφόρα του φορτηγού με τα σπασμένα φρένα. Άραγε, έχει εξασθενήσει από ιδέες που θα εμποδίσουν τον φασισμό και τον λαϊκισμό να θριαμβεύουν και να πατάνε επί πτωμάτων;…
Το είδαμε φόρα παρτίδα στην προεκλογική περίοδο και δεν θα σταματήσει, αφού ακόμα και αυτή η κουλτούρα των ονομαζόμενων προοδευτικών κομμάτων, στον λαϊκισμό και στο χάϊδεμα αυτιών βρίσκει συχνά απάγκιο για να ανανεώνει τις δυνάμεις της.
Ωστόσο, ας χαρούμε τη νίκη της αριστεράς, έστω με την αγωνία αν θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Αν, αυτή τη φορά, οι προτάσεις της θα είναι ρεαλιστικές και όχι ανεδαφικές. Αν θα συμβάλλει στο ξεπέρασμα της βαθύτατης κρίσης. Αν η συσσωρευμένη ιστορική εμπειρία τών κοινωνικών αγώνων μπορεί να παραγάγει ώριμες πολιτικές σκέψεις. Αν θα έχει να προτείνει έναν άλλον προβληματισμό στον πολιτικό πολιτισμό. Αν θα μπορέσει να απαλλαχτεί από αραχνιασμένους πολιτικούς κώδικες.
Εάν δεν γίνουν αυτά (και άλλα πολλά) η νίκη της αριστεράς, πολύ φοβούμαι πως θα είναι Πύρρειος…
Νότης Μαυρουδής
(8/5/2012)
Πηγή: www.tar.gr
