Άλλωστε στο προφίλ του συγκεκριμένου αθλητικογράφου, αναφέρεται καθαρά, “δεν του αρέσει ο Γιώργος Νταλάρας”. Aν και από τα γραφόμενα του θα έπρεπε καλύτερα να μας συστήνεται, ως ένας από εκείνους ακόμα, που στο κούτελό τους γράφει: “έχω δυσφημιστική εμμονή με το Γιώργο Νταλάρα”. http://www.sport24.gr/Columns/kaisaris/suzygos_ypoyrgou.2177080.html
Αφορμή στάθηκε η δήλωση-θέση του Έλληνα τραγουδιστή για όσα γίνονται ετούτον τον καιρό στο πολύπαθο νησί της Κύπρου. Απορώ πραγματικά με όσα διάβασα… αλλά γιατί να απορώ; Όλα άρχισαν όταν ο Γιώργος Νταλάρας έκανε πιο εμφανή τα υπερβατικά σημάδια της ιδιοσυγκρασίας του ως άνθρωπος κι ενεργός Έλληνας πολίτης πρώτα απ’ όλα, προσπαθώντας να αφυπνίσει τις συνειδήσεις του κόσμου πάνω στο Κυπριακό ζήτημα. Δεκάδες συναυλίες, πολλαπλές πρωτοβουλίες, τραγούδια- “διαδηλώσεις”, έσοδα συναυλιών δοσμένα απλόχερα στις ανάγκες των Εγκλωβισμένων, στις ανάγκες της Άμυνας της διχοτομημένου Μεγαλόνησου. Από το 1991 πρωτοπόρος σε μια πλειάδα συναυλιών κι εκδηλώσεων με αφορμή κι επίκεντρο την “δική μου την πατρίδα, που’ χει μοιραστεί στα δυο”. Τα σχόλια για τις πρωτοβουλίες αυτές ποικίλλουν. Ο παγκόσμιος τύπος εξυμνεί την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα τραγουδιστή και τονίζει την άδολη του αφοσίωση στον αλύτρωτο αγώνα του κυπριακού λαού: “αφύπνιση, εγρήγορση, ανυποταγή, δικαίωση είναι τα μηνύματα που εξάγονται μέσα από τα τραγούδια και τα λόγια του Γιώργου Νταλάρα...” “Τραγουδώ για την άμυνα, τραγουδώ για την Κύπρο, σημαίνει τραγουδώ για τα ιερά και τα όσια του ελληνισμού”, έλεγε ο σπουδαίος τραγουδιστής στη συναυλία του για την Κύπρο στο ΣΕΦ την άνοιξη 1992.
Tο 1994 βραβεύεται με το βραβείο Κέννεντυ για τον ασυμβίβαστο του αγώνα πάνω στο Κυπριακό ζήτημα σε μια μεγαλειώδη συναυλία του στις ΗΠΑ. Οι Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες που συμμετείχαν στο πλάι του Γιώργου Νταλάρα, σ’ όλες αυτές τις συναυλίες που έγιναν μα και σ’ εκείνες π’ ακολούθησαν, πολλοί και ονομαστοί: Γαλάνη, Αρβανιτάκη, Τσαλιγοπούλου, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, Γλυκερία, Πασπαλά, Μάριος Τόκας, Ζωρζ Μουστακί, Νανά Μούσχουρη, Κώστας Γαβράς, Βανέσα Ρεντγκρέϊβ, Αλ Ντι Μέολα...
Στην Ελλάδα, επίσης τα σχόλια ήταν θερμότατα μα όχι απ’ όλους. Υυπήρχαν και αρκετοί συνάδελφοι του και μη, που “θίχτηκαν”. Άλλος τον ονόμαζε “επαναστάτη με την κιθάρα χωρίς αιτία”, άλλος τον εμφάνιζε να τραγουδά για την Κύπρο και να βγαίνουν από το στόμα του πεντοχίλιαρα… O τελευταίος μάλιστα οδηγήθηκε στα δικαστήρια ως συκοφάντης και καταδικάστηκε αλλά τα πολλά εκατομμύρια δραχμέ w που επιδικάστηκαν ως αποζημίωση στο Γιώργο Νταλάρα, δεν εισπράχθηκαν ποτέ... K ι όμως ο συγκεκριμένος, παρ’όλα αυτά δεν έχει σταματήσει να διατείνεται, όποτε του δοθεί η ευκαιρία, τον κακομοίρη, εξαιτίας του “εξουσιαστή Νταλάρα”. Ξέρετε κάτι; E ίναι βαρετό πια! Ψέματα, φήμες, ανακρίβειες... λόγια, λόγια, λόγια... Ο ένας κάνει καριέρα στα κρατικά ραδιόφωνα και τα νυχτερινά μαγαζιά χρησιμοποιώντας τη δυσφήμιση του Γιώργου Νταλάρα ως διαφήμισή του και κονομάει πολλές χιλιάδες ευρώ με λόγια για κώλους κι όλα τα σεξιστικά του απωθημένα. Ο άλλος πήγε να κάνει κάτι ανάρμοστο κι ανήθικο και κόπηκε κάθε επικοινωνία μαζί του και κάθε περίπτωση να παρουσιαστεί ο Νταλάρας στην εβδομαδιαία εκπομπή του… παραπάνω δε λέω. Όποιος Καίσαρης και κάθε Καίσαρης έχει στοιχεία τόσα χρόνια εναντίον του Γιώργου Νταλάρα, ας τα παρουσιάσει. Ας τ’ αποδείξει... Πού πήγαν τα εκατομμύρια που ’χει κερδίσει ο Νταλάρας όλα αυτά τα χρόνια τραγουδώντας για την Κύπρο, μέσα από τις συναυλίες και τις δύο δισκογραφικές του δουλειές “Ες γην Εναλίαν Κύπρον” και “Των Αθανάτων”; Μήπως σε κάποια τράπεζα κάποιου αόρατου εναέριου χωριού; Γιατί αν πήγαν κάπου “απτά” κι όχι κατά φαντασία, αποδείξτε το και ξεσκεπάστε τον, τον λαοπλάνο... Διαφορετικά, μείνετε κε. Καίσαρη στο δικό σας “Εναέριο χωριό” που σαν οδούς έχει τις “Μου’παν”, “Άκουσα”, “Λένε”, “Φθόνος”, “Ζήλεια”, “Συκοφαντία” και δώστε του την άδεια να χαρεί όση μουσική διαδρομή του’ χει ακόμα απομείνει, αφήνοντας στην άκρη όλη αυτήν την εμμονή εναντίον του και τα χτυπήματα κάτω από την μέση για τη σύζυγό του, που έκανε το “έγκλημα” να πολιτευτεί. K ι αφήστε τον, τόσο εκείνον όσο και τον Αλκίνοο να ομιλούν και να τραγουδούν για την Κύπρο, μέσα από την ευαισθησία τους και την εθνική τους συνείδηση. K αι οι δυο τους έχουν θαρρώ όσο κανείς άλλος το δικαίωμα. O πρώτος πέραν των προκείμενων, έχει ανακηρυχτεί σε επίτιμο Κύπριο πολίτη και σχεδόν όλες οι πόλεις της Κύπρου του προσέφεραν το χρυσό τους κλειδί. O δεύτερος είναι Κύπριος γηγενής... και κανείς εκ των δύο, δεν είναι ούτε Γιαννούλης, ούτε Βαζαίος, ούτε Τράγκας, ούτε Γιουροβίζιος...
Κι εγώ διάβαζα όταν ήμουν μικρός Ιούλιο Βέρν αλλά δε μου βγήκε σε φθόνο... και προτίμησα να μείνω μακριά από το μιθριδατισμό του “Εναέριου χωριού” και του μολυσμένου αέρα μαγκιάς ,που κυριεύει όσους κηφήνες γράφουν άκοπα, πίσω και πάνω από το πληκτρολόγιο τους...
Υ.Γ Όταν ο Γιώργος Νταλάρας επισκέφτεται τον Κάστρο, τον Μαντέλα, τον Ανδρέα, τον Γκορμπατσώφ, κάποια στιγμή μέσα σ’ όλη αυτή την 45ετή του διαδρομή, μπορεί να τον δείτε να ομιλεί με τον Πάγκαλο ή με το Βαρδινογιάννη ή με το Λαμπράκη, άντε και να πηγαίνει και σε καμιά εκπομπή του Πρετεντέρη... Να τον βυθίσουμε 20000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα γι’ αυτό;
