Το μαγευτικό τοπίο κάτω από τον έναστρο ουρανό με «πανώριο ξαγνάντεμα» στις λοφοπλαγιές του Ταΰγετου και στις ακτές του μεσσηνιακού κόλπου. Το Ανοιχτό Θέατρο Δυτικής Μάνης της Πλάτσας Μεσσηνίας, σχεδιασμένο από τον ειδικό στη σχεδίαση θεάτρων αρχιτέκτονα Μάνο Περράκη.
Η προετοιμασία με μόχθο, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του μικρού τοπικού πολιτιστικού συλλόγου. Όμως, ύστερα από μία και πλέον ώρα μουσικής πανδαισίας που απόλαυσε το πολυπληθές φιλοθέαμον κοινό, έμελλε να επαληθευθεί η σχεδόν προφητική, αλλά όψιμη απαίτηση του Θάνου Μικρούτσικου στον αρχικό χαιρετισμό του δηλαδή ότι: «Ο σύλλογος Πλάτσας θα έπρεπε να έχει μια εφεδρική γεννήτρια», έτσι έγινε γενική συσκότιση. Δεν πρέπει να αγνοηθεί το γεγονός ότι θα έπρεπε ο κ. Μικρούτσικος να είχε ματαιώσει τη συναυλία αν οι τεχνικοί του τον είχαν προειδοποιήσει για κίνδυνο μπλακάουτ.
Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, συνέβη επίσης και το εξής απίστευτο: Κλήθηκαν για εξηγήσεις, ως προς την ύπαρξη νόμιμης άδειας της παράστασης από την Αστυνομία στη μέση της συναυλίας, ο δήμαρχος και η πρόεδρος του συλλόγου, οπότε η εκδήλωση έμεινε ακέφαλη δεδομένου ότι το αστυνομικό τμήμα απέχει περίπου 20 χιλιόμετρα από το θέατρο.
Στη συνέχεια, όπως είναι φυσικό, συνέβησαν τραγελαφικές καταστάσεις του τύπου «τα λεφτά μας πίσω», μικροσυμπλοκές, αναζωπύρωση των τοπικών αντίπαλων μικροσυμφερόντων. Το χειρότερο ήταν η απαξίωση του κοινού, δεδομένου ότι δεν δόθηκε καμιά εξήγηση για το τι συνέβη. Μέσα στο γενικό κομφούζιο ίσως ήταν αδύνατο να δοθεί από οποιονδήποτε κάποια εξήγηση, ούτε καν από τους δύο παρόντες μη αρμόδιους πρώην υπουργούς (παρών ήταν επίσης κι ο Σταύρος Μπένος, εμπνευστής, όπως λέγεται, της δημιουργίας αυτού του θεάτρου στη συγκεκριμένη τοποθεσία). Στο τέλος όλοι αποχώρησαν, αποκομίζοντας θλιβερές εντυπώσεις και με την απορία γιατί δεν συνεχίστηκε η συναυλία χωρίς μεγάφωνα καθώς το θέατρο έχει εξαιρετική ακουστική.
Έπειτα από αυτά θα πρέπει να αναζητηθεί το αίτιο της αστοχίας, ώστε να θεραπευτεί η υπάρχουσα αδυναμία εύρυθμης λειτουργίας ενός υπερσύγχρονου θεάτρου 1.560 θέσεων. Ενδεικτική είναι η ανάρτηση του Γιάννη Κότσιρα στο facebook: «Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα, σε ένα από τα ωραιότερα θέατρα στη Ελλάδα, όπως αυτό χθες στην Πλάτσα Μάνης, με τέτοιες προοπτικές, με εξαιρετικό κόσμο και απίστευτη φυσική ομορφιά, να μην υπάρχουν οι βασικές υποδομές. Ελπίζω την επόμενη φορά να έχουν λυθεί τα όποια προβλήματα».
Ανατρέχοντας στην εξέλιξη του έργου με προϋπολογισμό 2.569.809― και πιθανό επιπλέον δανεισμό 350.000― ύστερα από αναπροσαρμογές 5 Ανακεφαλαιωτικών Πινάκων Εργασιών, χαρακτηρίζεται αυτό από υπέρμετρη βραδύτητα, σε σχέση με την αρχικά τεθείσα προθεσμία. Συγκεκριμένα η σύμβαση κατασκευής υπογράφηκε αρχές του 2008 με προθεσμία περαίωσης το 2010, στη συνέχεια ακολούθησαν ακόμη 3 παρατάσεις χωρίς ακόμη να έχει αποδοθεί πλήρως το έργο. Η χρονική ανακολουθία σε σχέση με τις αρχικές προβλέψεις θα πρέπει να αρθεί άμεσα και όλοι οι εμπλεκόμενοι (φορέας υλοποίησης, διαχειριστικές - ελεγκτικές αρχές κ.λπ.) να εγκύψουν στα προβλήματα ώστε να αποδοθεί επιτέλους άρτιο το θέατρο, που η ευνοϊκή του επίδραση είναι τόσο αναγκαία για την τοπική κοινωνία.
Τέλος, επανερχόμενοι στην προμετωπίδα του άρθρου και επειδή «το μέλλον παγιδεύει το μέλλον με δεινά», αν αναζητήσει κανείς τη γενεσιουργό αιτία: «Η γεννήτρια» του προβλήματος «είναι αλλού», δηλαδή η συνήθης αχρονικότητα, λόγω υπέρμετρων καθυστερήσεων στα δημόσια έργα στην Ελλάδα. Αυτή οφείλεται κύρια στην έλλειψη πολιτικής βούλησης που θα πρέπει να αλλάξει ώστε να υπάρξει ρήξη σε σχέση με τις πολιτικές του παρελθόντος.
Του ΝΙΚΟΥ ΠΑΛΙΑΤΣΕΑ πολιτικού μηχανικού, πρώην στελέχους της υπηρεσίας της Επιτροπής Δημοσιονομικού Ελέγχου (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.)
Πηγή: www.enet.gr
Η προετοιμασία με μόχθο, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του μικρού τοπικού πολιτιστικού συλλόγου. Όμως, ύστερα από μία και πλέον ώρα μουσικής πανδαισίας που απόλαυσε το πολυπληθές φιλοθέαμον κοινό, έμελλε να επαληθευθεί η σχεδόν προφητική, αλλά όψιμη απαίτηση του Θάνου Μικρούτσικου στον αρχικό χαιρετισμό του δηλαδή ότι: «Ο σύλλογος Πλάτσας θα έπρεπε να έχει μια εφεδρική γεννήτρια», έτσι έγινε γενική συσκότιση. Δεν πρέπει να αγνοηθεί το γεγονός ότι θα έπρεπε ο κ. Μικρούτσικος να είχε ματαιώσει τη συναυλία αν οι τεχνικοί του τον είχαν προειδοποιήσει για κίνδυνο μπλακάουτ.
Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, συνέβη επίσης και το εξής απίστευτο: Κλήθηκαν για εξηγήσεις, ως προς την ύπαρξη νόμιμης άδειας της παράστασης από την Αστυνομία στη μέση της συναυλίας, ο δήμαρχος και η πρόεδρος του συλλόγου, οπότε η εκδήλωση έμεινε ακέφαλη δεδομένου ότι το αστυνομικό τμήμα απέχει περίπου 20 χιλιόμετρα από το θέατρο.
Στη συνέχεια, όπως είναι φυσικό, συνέβησαν τραγελαφικές καταστάσεις του τύπου «τα λεφτά μας πίσω», μικροσυμπλοκές, αναζωπύρωση των τοπικών αντίπαλων μικροσυμφερόντων. Το χειρότερο ήταν η απαξίωση του κοινού, δεδομένου ότι δεν δόθηκε καμιά εξήγηση για το τι συνέβη. Μέσα στο γενικό κομφούζιο ίσως ήταν αδύνατο να δοθεί από οποιονδήποτε κάποια εξήγηση, ούτε καν από τους δύο παρόντες μη αρμόδιους πρώην υπουργούς (παρών ήταν επίσης κι ο Σταύρος Μπένος, εμπνευστής, όπως λέγεται, της δημιουργίας αυτού του θεάτρου στη συγκεκριμένη τοποθεσία). Στο τέλος όλοι αποχώρησαν, αποκομίζοντας θλιβερές εντυπώσεις και με την απορία γιατί δεν συνεχίστηκε η συναυλία χωρίς μεγάφωνα καθώς το θέατρο έχει εξαιρετική ακουστική.
Έπειτα από αυτά θα πρέπει να αναζητηθεί το αίτιο της αστοχίας, ώστε να θεραπευτεί η υπάρχουσα αδυναμία εύρυθμης λειτουργίας ενός υπερσύγχρονου θεάτρου 1.560 θέσεων. Ενδεικτική είναι η ανάρτηση του Γιάννη Κότσιρα στο facebook: «Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα, σε ένα από τα ωραιότερα θέατρα στη Ελλάδα, όπως αυτό χθες στην Πλάτσα Μάνης, με τέτοιες προοπτικές, με εξαιρετικό κόσμο και απίστευτη φυσική ομορφιά, να μην υπάρχουν οι βασικές υποδομές. Ελπίζω την επόμενη φορά να έχουν λυθεί τα όποια προβλήματα».
Ανατρέχοντας στην εξέλιξη του έργου με προϋπολογισμό 2.569.809― και πιθανό επιπλέον δανεισμό 350.000― ύστερα από αναπροσαρμογές 5 Ανακεφαλαιωτικών Πινάκων Εργασιών, χαρακτηρίζεται αυτό από υπέρμετρη βραδύτητα, σε σχέση με την αρχικά τεθείσα προθεσμία. Συγκεκριμένα η σύμβαση κατασκευής υπογράφηκε αρχές του 2008 με προθεσμία περαίωσης το 2010, στη συνέχεια ακολούθησαν ακόμη 3 παρατάσεις χωρίς ακόμη να έχει αποδοθεί πλήρως το έργο. Η χρονική ανακολουθία σε σχέση με τις αρχικές προβλέψεις θα πρέπει να αρθεί άμεσα και όλοι οι εμπλεκόμενοι (φορέας υλοποίησης, διαχειριστικές - ελεγκτικές αρχές κ.λπ.) να εγκύψουν στα προβλήματα ώστε να αποδοθεί επιτέλους άρτιο το θέατρο, που η ευνοϊκή του επίδραση είναι τόσο αναγκαία για την τοπική κοινωνία.
Τέλος, επανερχόμενοι στην προμετωπίδα του άρθρου και επειδή «το μέλλον παγιδεύει το μέλλον με δεινά», αν αναζητήσει κανείς τη γενεσιουργό αιτία: «Η γεννήτρια» του προβλήματος «είναι αλλού», δηλαδή η συνήθης αχρονικότητα, λόγω υπέρμετρων καθυστερήσεων στα δημόσια έργα στην Ελλάδα. Αυτή οφείλεται κύρια στην έλλειψη πολιτικής βούλησης που θα πρέπει να αλλάξει ώστε να υπάρξει ρήξη σε σχέση με τις πολιτικές του παρελθόντος.
Του ΝΙΚΟΥ ΠΑΛΙΑΤΣΕΑ πολιτικού μηχανικού, πρώην στελέχους της υπηρεσίας της Επιτροπής Δημοσιονομικού Ελέγχου (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.)
Πηγή: www.enet.gr
