Jazz & Τζαζ – Τίτλοι τέλους μετά από 20 χρόνια!

(ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ) Η ιστορία τελείωσε αλλά έμειναν 222 τεύχη, πηγή γνώσης και μουσικό ντοκουμέντο μιας εποχής. Ζωή σε λόγου μας;…
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 

Σιωπηλά, αθόρυβα, σαν παππούς που «ξεκουράστηκε» μετά από μακρά ασθένεια, σαν πεπρωμένο που, ως γνωστόν, «φυγείν αδύνατον». Παράξενο, πολύ παράξενο, το συναίσθημα της συγγραφής επικήδειων. Νωπές είναι ακόμα οι καλοκαιρινές αναμνήσεις μιας μεγάλης γιορτής στην Τεχνόπολη για τα 20 χρόνια του περιοδικού. Κάπου 5.000 φίλοι ήρθαν στο Γκάζι για να τιμήσουν τα εικοσάχρονα ακούγοντας τον Γιώργο Κοντραφούρη, την Sugahspank , την μπάντα του Μουσικού Σχολείου Αλίμου και τα δύο κορυφαία (όσο και διαχρονικά) ελληνικά jazz σχήματα, τους Mode Plagal και τους Human Touch . Όπως ήταν φυσικό, όλοι ήμασταν χαρούμενοι και οι ευχές βροχή: «Να τα εκατοστίσουμε, να τα χιλιάσουμε…» Δύσκολες οι εποχές, αλλά υπήρχε και αισιοδοξία και αγωνιστική διάθεση, ιδίως από όσους έβαζαν πλάτη με χρήμα, χρόνο, ενέργεια και επένδυση συναισθηματική. Οι περισσότεροι τρέφαμε συγκρατημένες ελπίδες γι’ αυτό και συνεχίζαμε αφιλοκερδώς. Αρκούσε η ικανοποίηση ενός πολύ καλού τεύχους. Λίγες ημέρες αργότερα, ακόμα χαρούμενοι για την επετειακή φιέστα, κυκλοφορούσαμε το τέυχος Ιουλίου-Αυγούστου. Όταν γινόταν η γιορτή, ελάχιστοι ήξεραν πως αυτό θα ήταν το τελευταίο τεύχος. Οι συνεργάτες του έντυπου, φυσικά, γνώριζαν πως υπήρχαν οικονομικά προβλήματα αλλά όχι σε ποιο βαθμό ακριβώς και οπωσδήποτε όχι πως ήταν γιορτή επιλόγου η βραδιά στην Τεχνόπολη.
Ο υπογράφων το κείμενο υπήρξε από την πρώτη χρονιά συνεργάτης του Jazz & Τζαζ. Όταν το Σεπτέμβριο δεν κυκλοφόρησε νέο τεύχος αρκετοί ρωτούσαν να μάθουν. Κανείς δεν γνώριζε κάτι συγκεκριμένο. Γνωστοί τζαζίστες μου έλεγαν πως τηλεφωνούν σε γραφεία και σε κινητά και κανείς δεν απαντά. Επίσημη ανακοίνωση δεν υπήρχε, έτσι λοιπόν δήλωνα την άγνοιά μου και τον φόβο πως «μάλλον κλείσαμε» και «ότι ξέρεις, ξέρω…»

Κανονικά στις νεκρολογίες λένε τα καλά που έκανε ο μακαρίτης. Ας μου συγχωρεθεί η αδυναμία μου να το πράξω για ακόμα μια φορά. Γιατί το λέω; Επείδή από τον Απρίλιο ως τον Ιούνιο έγραψα κείμενα σχετικά (σε άλλα περιοδικά και εφημερίδες), βγήκα σε τέσσερις ραδιοφωνικές εκπομπές και μια τηλεοπτική (Σημείο ART) πάντα με θέμα την προσφορά του Jazz & Τζαζ από το 1994 έως σήμερα. Όντως είναι σημαντική η διαδρομή του και η βοήθεια που έδωσε σε αξιόλογους μουσικούς κάθε είδους και όχι μόνο της jazz . Θέλω να κρατήσω τις καλές στιγμές όπως τότε στην Τεχνόπολη που παρουσίαζα το πρόγραμμα της βραδιάς και τα συγκροτήματα. Δεν θα ξεχάσω αυτό το πλήθος από χαρούμενους ανθρώπους, το θέαμα που έβλεπα μιλώντας από τη σκηνή. Όταν δίνεις λίγη ευτυχία σ’ έναν κόσμο που δοκιμάζεται, κάθε υπομονή, στέρηση και θυσία, ίσως πιάνει τόπο. Μένουν και πικρίες. Πολλές. Δεν θέλω δημοσίως να τις μοιραστώ. Ας μη μου καταλογισθεί αρνητικά ο προσωπικός τόνος αυτού του κειμένου. Θα ήμουν ψεύτης αν επιχειρούσα «αποστασιοποιημένη» περιγραφή. Η ιστορία τελείωσε αλλά έμειναν 222 τεύχη, πηγή γνώσης και μουσικό ντοκουμέντο μιας εποχής. Ζωή σε λόγου μας;


ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!