ανήκει στο Γιώργο Νταλάρα, θέλοντας να περιγράψει χιουμοριστικά την περιστοίχιση της νεόκοπης ερμηνεύτριας από τρεις Γιώργηδες (Νταλάρας – Ανδρέου - Παπαχριστούδης), στην παράσταση «Δυο πιάνα, μια φωνή» στην οποία συμμετέχει! Είναι γνωστός άλλωστε για τα ευφυολογήματα του ο Γιώργος Νταλάρας, για όσους τον γνωρίζουν!
Σήμερα ξεκινά στη Θεσσαλονίκη ένα ακόμα μουσικό ταξίδι του μεγάλου μας τραγουδιστή, το οποίο είχε «μπαρκάρει» δυο μήνες νωρίτερα από την Κύπρο, όπου και είχε παρουσιαστεί σε τρεις βραδιές-παραστάσεις, με τη διαφορά πως εκεί στη θέση του Γιώργου Παπαχριστούδη ήταν ο Βάσος Αργυρίδης και συνάμα δεν υπήρχε η προσθήκη της Ευτυχίας Μητρίτσα. Ήμουν από εκείνους που είχαν στηρίξει θερμά σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις μου με το Γιώργο Νταλάρα το ενδεχόμενο της παρουσίασης της συγκεκριμένης παράστασης και στην Ελλάδα, μιας και οι ακροατές του είχαν πολύ καιρό να τον απολαύσουν «λιτά κι απέριττα», με ένα-δυο μόνο μουσικά όργανα να τον συνοδεύουν…
Από το Σείριο του Μάνου Χατζιδάκι στα τέλη του 1987, όπου και είχε ερμηνεύσει το «ελληνικό του πρόσωπο», συνοδεία δύο μουσικών οργάνων. Τότε που ο Χατζιδάκις σημείωνε στο εσώφυλλο του ομώνυμου εκδοθέντος τον επόμενο χρόνο δίσκου («Το ελληνικό πρόσωπο του Γιώργου Νταλάρα»): «Ο Γιώργος Νταλάρας διαθέτει τέσσερα ισχυρά πρόσωπα από τη γέννησή του. Με αυτά λειτούργησε τόσα χρόνια τώρα, φορώντας κι ένα βυζαντινό μανδύα χρυσοποίκιλτο και ακριβά ραμμένο. Το ένα του πρόσωπο περιέχει την παράδοσή του. Το άλλο, το πάθος του για το τραγούδι. Κάθε λογής τραγούδι. Το τρίτο, την ερωτική του σχέση με το κοινό. Και το τέταρτο, την τελειολογία και την τάση του για τα άστρα».
Θα μπορούσαμε να πούμε πως με αυτή τη λιτή ενορχηστρωτική μορφή παρουσιάστηκε ο Γιώργος Νταλάρας και στην αίθουσα του Ζαππείου, τέλη του 2008, στο αφιέρωμα για τα 70 χρόνια της Ελληνικής Ραδιοφωνίας (“Sotto voce”), στο Passport τον Οκτώβρη του 2011 στο αφιέρωμα στην Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, ή παραμονές Χριστουγέννων του 2012 στον Ιανό, στην εκδήλωση της Κιβωτού του Κόσμου για τα παιδιά. Θαρρώ όμως πως μια εφ’ όλης της ύλης παρουσίαση του ρεπερτορίου του Γιώργου Νταλάρα με αυτή τη μορφή, είναι η πρώτη φορά που θα πραγματοποιηθεί. Γι’ αυτό λοιπόν, κάθε φορά που μιλούσαμε του μετέφερα το μεγάλο ενδιαφέρον του κόσμου να τον ξανακούσει έτσι «λιτά κι απέριττα», εκφράζοντας άλλωστε και την προσωπική μου επιθυμία!
Σε μια εποχή που οι συμπράξεις των «ομόσημων μουσικών γενιών» λαμβάνει όλο και περισσότερο χώρο (Αλεξίου -Τσανακλίδου, Πρωτοψάλτη - Αρβανιτάκη, Πλιάτσικας - Στόκας, Μαχαιρίτσας -Σαββόπουλος), εκφράζοντας πολυποικίλως ίσως την ανασφάλεια των καιρών, αλλά και σε κάποιες των περιπτώσεων κάνοντας πράξη καρτέρεμα ετών, ο Γιώργος Νταλάρας τουναντίον κάνει ξανά αυτό που έκανε καλύτερα και περισσότερο από τον καθένα όλα αυτά 45 χρόνια της μουσικής του ύπαρξης: δίνει βήμα σε νέους ανθρώπους, που εκτιμά πως έχουν την ικανότητα να σταθούν επάξια και να διεκδικήσουν ένα επιθυμητό μέλλον στο χώρο της μουσικής. Τα παραδείγματα του παρελθόντος είναι ουκ ολίγα: Αλεξίου, Γλυκερία, Βίσση, Θεοδόσης, Χάρης και Πάνος, Τσαλιγοπούλου, Στανίση, Δήμου, Αρβανιτάκη, Κανά, Μαχαιρίτσας, Πυξ Λαξ, Ασλανίδου, Μπάμπαλη… Με τον καθένα από αυτούς η συνεργασία του Γιώργου Νταλάρα περιείχε την ίδια συνισταμένη, τον ίδιο λόγο και αιτία, άλλαζε μονάχα η δυναμική της συνέχειας του καθενός από τους παραπάνω, ανάλογα με την πορεία που διάλεγε-διάλεξε να ακολουθήσει. Στην ίδια κατηγορία ανήκει και η επικείμενη συνεργασία μαζί του, της Ευτυχίας Μητρίτσα.
Σήμερα λοιπόν, Σάββατο 8 Φεβρουαρίου, τα δυο πιάνα του Γιώργου Ανδρέου και του Γιώργου Παπαχριστούδη θα βρίσκονται στη σκηνή του Black is alive της Θεσσαλονίκης για να συνοδέψουν τη φωνή του Γιώργου Νταλάρα και της Ευτυχίας Μητρίτσα. Καλοτάξιδο να είναι κι ετούτο το μελωδικό ταξίδι του κορυφαίου Έλληνα τραγουδιστή, ο οποίος συνεχίζει να ερμηνεύει με την ίδια δυναμική, με αναλλοίωτη φωνή και συναίσθημα, δίχως «κραυγές», φάλτσα και «δεκανίκια»… Καθαρά, λιτά κι απέριττα…
