Είναι καιρός πια, να σταματήσουμε να βαυκαλιζόμαστε ότι είμαστε μια χώρα που δεν υποφέρει από το σύνδρομο του ρατσισμού.
Η πρόσφατη περίπτωση του δημάρχου και κατοίκων τού Ωραιόκαστρου, που δεν θέλουν τα «μολυσμένα» προσφυγόπουλα στα σχολεία της πόλης τους κι επειδή δεν μπορούν να το πετύχουν με «νόμιμα μέσα», πρότειναν να «σπάσουν κεφάλια», δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό.
Για την ακρίβεια, είναι ένα από τα πολλά «μεμονωμένα περιστατικά», που αν προστεθούν καταδεικνύουν μια πραγματικότητα, για την οποία δεν θα πρέπει να νοιώθουμε και πολύ υπερήφανοι...
Ελάχιστοι δήμαρχοι και δημότες δεν είχαν αντιδράσει στην εγκατάσταση προσφύγων στις περιοχές τους. Και κάποιοι αντιδρούν ακόμα. Και όχι, βέβαια, επειδή θλίβονται για τις απαράδεκτες, ομολογουμένως, συνθήκες διαβίωσής τους. Απλά, δεν τους θέλουν!
Οι αντιδράσεις με επεισόδια των τελευταίων ημερών σε Χίο, Μυτιλήνη και παλαιότερα στην Κω, καθώς και ο πρότερος μη έντιμος βίος νησιωτών, επιβεβαιώνει ότι για κάποιους τα κέρδη τού τουρισμού είναι πάνω από την αξία της ανθρωπιάς!
Αλλά εδώ, αντιμετωπίστηκαν με έχθρα, μίσος και χυδαιότητα οι Έλληνες πρόσφυγες από τη Μικρασία και τον Πόντο. Σιγά μην τύγχαναν καλύτερης υποδοχής οι «τριτοκοσμικοί λαθρομετανάστες»!
Και η ελληνική ανθρωπιά και φιλοξενία για Νόμπελ πού πήγε;
Εδώ είναι, αλλά αφενός δεν μας χαρακτηρίζει όλους και αφετέρου, μάλλον, αφορούσε τη διάσωση και την προσωρινή παραμονή των προσφύγων και όχι τη μόνιμη διαμονή τους...
Μα -θα πει κάποιος- χιλιάδες συνάνθρωποί μας προσέφεραν χρήματα, τρόφιμα, κλινοσκεπάσματα, ακόμα και στέγη.
Ναι, αλλά εκατομμύρια Έλληνες δεν έδωσαν τίποτα!
Πολλοί οι εθελοντές, αλλά περισσότεροι αυτοί που κερδοσκόπησαν και πιθανόν ακόμα κερδοσκοπούν από το δράμα των προσφύγων!
Έλληνες της διπλανής πόρτας είναι αυτοί που:
• Πουλούσαν σε υπερδιπλάσιες τιμές σκηνές και σλίπινγκ μπαγκς.
• Νοίκιαζαν δωμάτια σε τιμές... Χίλτον.
• Υπερχρέωναν μετακινήσεις με πούλμαν και ταξί. Και κάποιοι εξακολουθούσαν να εκδίδουν εισιτήρια για την Ειδομένη, παρότι γνώριζαν ότι τα σύνορα είχαν κλείσει.
• Πουλούσαν σε καταυλισμούς τρόφιμα και φαγητά σε υπερβολικές τιμές.
• Αγοράζουν κοσμήματα και ρολόγια, όπως οι μαυραγορίτες στην Κατοχή.
Και φυσικά, πρόκειται για μαύρο χρήμα, αφού απόδειξη δεν κόπηκε ούτε για δείγμα!
Και μπορεί να υπάρχουν οι γιαγιάδες με το μπιμπερό, τις οποίες μνημονεύουμε υπερηφάνως, αλλά υπάρχουν κι αυτοί οι αλητήριοι, που κάνουμε πως δεν τους ξέρουμε...
Όσο για τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται χωρίς κανένα έλεγχο και να διαθέτουν τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από τα ευρωπαϊκά ταμεία όπως και όπου θέλουν, χωρίς να δίνουν λογαριασμό (κυριολεκτικά...).
Αλλά, μήπως και πριν τη μαζική έλευση προσφύγων ήμαστε καλύτεροι;
Ξεχάσαμε:
• Πώς αντιμετωπίζαμε και εκμεταλλευόμασταν Αλβανούς και άλλους οικονομικούς μετανάστες στη δεκαετία του 90;
• Τους φραουλοπαραγωγούς στην Ηλεία που έχουν τους μετανάστες σαν δούλους στη δούλεψή τους;
• Τους «ευυπόληπτους» συμπολίτες μας που νοικιάζουν κτίρια τρώγλες στο κέντρο της Αθήνας;
Η ευθύνη, βεβαίως, είναι της πολιτείας που άφησε ολόκληρες γειτονιές να γίνουν γκέτο και σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη πολιτικής στο μεταναστευτικό, οδήγησε χιλιάδες Έλληνες να νοιώθουν κι αυτοί ξένοι στην πόλη τους...
Κι ακριβώς, επειδή η πολιτεία εξακολουθεί να στρουθοκαμηλίζει, αναφερόμαστε μόνο στους 60.000 πρόσφυγες σε νησιά και καταυλισμούς ανά την Ελλάδα και όχι στους μετανάστες που ζουν -ή προσπαθούν να ζήσουν- χρόνια εδώ και δεν ξέρουμε καν πόσοι είναι!
Φυσικά, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε σε ποιο βαθμό και ποσοστό η ξενοφοβία έχει φωλιάσει στη χώρα μας.
Αν υπολογίσουμε, πάντως, τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής και ένα κομμάτι από τους ψηφοφόρους των κομμάτων της Νέας Δημοκρατίας και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, των οποίων επιφανή στελέχη αναδείχθηκαν και έκαναν πολιτική καριέρα με σημαία την ξενοφοβία, τότε, μάλλον, δεν είναι αμελητέο το ποσοστό τής ελληνικής κοινωνίας που συντάσσεται ή δεν διαφωνεί με τους εκφραστές του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας!
Και μπορεί να είμαστε πολλοί αυτοί που καταγγέλουμε το ρατσισμό, είμαστε, όμως, λίγοι όσοι θα επιλέγαμε να κατοικήσουμε σε πολυκατοικία και γειτονιά, όπου διαμένουν πρόσφυγες ή μετανάστες...
Η πρόσφατη περίπτωση του δημάρχου και κατοίκων τού Ωραιόκαστρου, που δεν θέλουν τα «μολυσμένα» προσφυγόπουλα στα σχολεία της πόλης τους κι επειδή δεν μπορούν να το πετύχουν με «νόμιμα μέσα», πρότειναν να «σπάσουν κεφάλια», δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό.
Για την ακρίβεια, είναι ένα από τα πολλά «μεμονωμένα περιστατικά», που αν προστεθούν καταδεικνύουν μια πραγματικότητα, για την οποία δεν θα πρέπει να νοιώθουμε και πολύ υπερήφανοι...
Ελάχιστοι δήμαρχοι και δημότες δεν είχαν αντιδράσει στην εγκατάσταση προσφύγων στις περιοχές τους. Και κάποιοι αντιδρούν ακόμα. Και όχι, βέβαια, επειδή θλίβονται για τις απαράδεκτες, ομολογουμένως, συνθήκες διαβίωσής τους. Απλά, δεν τους θέλουν!
Οι αντιδράσεις με επεισόδια των τελευταίων ημερών σε Χίο, Μυτιλήνη και παλαιότερα στην Κω, καθώς και ο πρότερος μη έντιμος βίος νησιωτών, επιβεβαιώνει ότι για κάποιους τα κέρδη τού τουρισμού είναι πάνω από την αξία της ανθρωπιάς!
Αλλά εδώ, αντιμετωπίστηκαν με έχθρα, μίσος και χυδαιότητα οι Έλληνες πρόσφυγες από τη Μικρασία και τον Πόντο. Σιγά μην τύγχαναν καλύτερης υποδοχής οι «τριτοκοσμικοί λαθρομετανάστες»!
Και η ελληνική ανθρωπιά και φιλοξενία για Νόμπελ πού πήγε;
Εδώ είναι, αλλά αφενός δεν μας χαρακτηρίζει όλους και αφετέρου, μάλλον, αφορούσε τη διάσωση και την προσωρινή παραμονή των προσφύγων και όχι τη μόνιμη διαμονή τους...
Μα -θα πει κάποιος- χιλιάδες συνάνθρωποί μας προσέφεραν χρήματα, τρόφιμα, κλινοσκεπάσματα, ακόμα και στέγη.
Ναι, αλλά εκατομμύρια Έλληνες δεν έδωσαν τίποτα!
Πολλοί οι εθελοντές, αλλά περισσότεροι αυτοί που κερδοσκόπησαν και πιθανόν ακόμα κερδοσκοπούν από το δράμα των προσφύγων!
Έλληνες της διπλανής πόρτας είναι αυτοί που:
• Πουλούσαν σε υπερδιπλάσιες τιμές σκηνές και σλίπινγκ μπαγκς.
• Νοίκιαζαν δωμάτια σε τιμές... Χίλτον.
• Υπερχρέωναν μετακινήσεις με πούλμαν και ταξί. Και κάποιοι εξακολουθούσαν να εκδίδουν εισιτήρια για την Ειδομένη, παρότι γνώριζαν ότι τα σύνορα είχαν κλείσει.
• Πουλούσαν σε καταυλισμούς τρόφιμα και φαγητά σε υπερβολικές τιμές.
• Αγοράζουν κοσμήματα και ρολόγια, όπως οι μαυραγορίτες στην Κατοχή.
Και φυσικά, πρόκειται για μαύρο χρήμα, αφού απόδειξη δεν κόπηκε ούτε για δείγμα!
Και μπορεί να υπάρχουν οι γιαγιάδες με το μπιμπερό, τις οποίες μνημονεύουμε υπερηφάνως, αλλά υπάρχουν κι αυτοί οι αλητήριοι, που κάνουμε πως δεν τους ξέρουμε...
Όσο για τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται χωρίς κανένα έλεγχο και να διαθέτουν τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από τα ευρωπαϊκά ταμεία όπως και όπου θέλουν, χωρίς να δίνουν λογαριασμό (κυριολεκτικά...).
Αλλά, μήπως και πριν τη μαζική έλευση προσφύγων ήμαστε καλύτεροι;
Ξεχάσαμε:
• Πώς αντιμετωπίζαμε και εκμεταλλευόμασταν Αλβανούς και άλλους οικονομικούς μετανάστες στη δεκαετία του 90;
• Τους φραουλοπαραγωγούς στην Ηλεία που έχουν τους μετανάστες σαν δούλους στη δούλεψή τους;
• Τους «ευυπόληπτους» συμπολίτες μας που νοικιάζουν κτίρια τρώγλες στο κέντρο της Αθήνας;
Η ευθύνη, βεβαίως, είναι της πολιτείας που άφησε ολόκληρες γειτονιές να γίνουν γκέτο και σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη πολιτικής στο μεταναστευτικό, οδήγησε χιλιάδες Έλληνες να νοιώθουν κι αυτοί ξένοι στην πόλη τους...
Κι ακριβώς, επειδή η πολιτεία εξακολουθεί να στρουθοκαμηλίζει, αναφερόμαστε μόνο στους 60.000 πρόσφυγες σε νησιά και καταυλισμούς ανά την Ελλάδα και όχι στους μετανάστες που ζουν -ή προσπαθούν να ζήσουν- χρόνια εδώ και δεν ξέρουμε καν πόσοι είναι!
Φυσικά, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε σε ποιο βαθμό και ποσοστό η ξενοφοβία έχει φωλιάσει στη χώρα μας.
Αν υπολογίσουμε, πάντως, τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής και ένα κομμάτι από τους ψηφοφόρους των κομμάτων της Νέας Δημοκρατίας και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, των οποίων επιφανή στελέχη αναδείχθηκαν και έκαναν πολιτική καριέρα με σημαία την ξενοφοβία, τότε, μάλλον, δεν είναι αμελητέο το ποσοστό τής ελληνικής κοινωνίας που συντάσσεται ή δεν διαφωνεί με τους εκφραστές του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας!
Και μπορεί να είμαστε πολλοί αυτοί που καταγγέλουμε το ρατσισμό, είμαστε, όμως, λίγοι όσοι θα επιλέγαμε να κατοικήσουμε σε πολυκατοικία και γειτονιά, όπου διαμένουν πρόσφυγες ή μετανάστες...
