Για ένα ακόμα καλοκαίρι, τα νησιά και τις παραλίες μας θα τα χαρούν οι ξένοι... Οι περισσότεροι των Ελλήνων τις μόνες διακοπές που, ίσως, έχουν, είναι αυτές του ηλεκτρικού ρεύματος!
Και δυστυχώς, αυτός είναι ο ορισμός της τριτοκοσμικής χώρας. Οι ντόπιοι, όχι μόνο να μην χαίρονται τις ομορφιές τού τόπου τους, αλλά και να υπηρετούν τους τουρίστες...
Λες και το ρολόι τού χρόνου γύρισε πίσω στη δεκαετία τού 50, όταν οι διακοπές δεν υπήρχαν στο λεξιλόγιο και τη ζωή των πολλών και οι μόνοι που παραθέριζαν ήταν οι λίγοι εύποροι και όσοι τουρίστες ερχόντουσαν να γνωρίσουν την «εξωτική» Ελλάδα...
Ήταν τότε, που η Σοφία Λόρεν διαφήμιζε την Ύδρα στην ταινία «Το παιδί και το δελφίνι». Αργότερα, είχαμε τη χουντική τουριστική προπαγάνδα και τη Μαρινέλλα να τραγουδά «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου», ενώ στη δεκαετία τού ‘80 έμελλε να γίνουμε διάσημοι με τα «καμάκια» (και νοιώθαμε και περήφανοι, τρομάρα μας...).
Ακολούθησαν τα χρόνια της ευμάρειας, τα διακοποδάνεια, η άναρχη τουριστική δόμηση και τα τεράστια κέρδη (που ποτέ δεν φορολογήθηκαν...), για να φτάσουμε, τελικά, στο σήμερα, όπου έχουμε καταντήσει τα «γκαρσόνια τής Ευρώπης» (και όχι μόνο στον τουρισμό...).
Η Ελλάδα ζει με τα φιλοδωρήματα των τουριστών, ενώ επιχειρηματίες του τουρισμού εξακολουθούν ν’ αποκρύβουν τα πραγματικά τους έσοδα. Ίσως, μάλιστα, το χειμώνα να κάνουν αίτηση και για... επίδομα θέρμανσης και να το παίρνουν κιόλας!
Το να μην κόβουν αποδείξεις τούς έχει γίνει κάτι παραπάνω από συνήθεια, με αποτέλεσμα να μην κόβουν ούτε στην ξερή!
Το κράτος τι κάνει; Καλά είναι κι ευχαριστεί για το ενδιαφέρον μας!
Αλήθεια, ποια είναι η εικόνα της τουριστικής Ελλάδας στο εξωτερικό; Τα μνημεία μας, οι παραλίες μας και οι μπατιροτουρίστες που μεθοκοπούν ημίγυμνοι (στην καλύτερη περίπτωση...) σε τουριστικά μέρη ντροπής!
Και το δυστύχημα είναι ότι η ελληνική πολιτεία δείχνει να νοιάζεται περισσότερο για την απρόσκοπτη καλοπέραση όσων με τη συμπεριφορά τους προσβάλλουν εαυτούς και αλλήλους, παρά για τη συντήρηση, λειτουργία και ανάδειξη των αρχαιολογικών μας χώρων!
Πάλι καλά που είναι ανοιχτή η Ακρόπολη και δεν έχει την τύχη (τρόπος του λέγειν...) του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, που υπολειτουργεί επειδή δεν έχει αρκετούς φύλακες ή άλλων μικρότερων Μουσείων της περιφέρειας, που ανοιγοκλείνουν πιο συχνά και από... πόρτα τουαλέτας σε θάλαμο ασθενών με σαλμονέλα!
Και στο ερώτημα αν παρακμάζουν οι τόποι ή οι άνθρωποι, η απάντηση εν προκειμένω έρχεται από μόνη της. Παρακμάζουν οι άνθρωποι και συμπαρασύρουν και τους τόπους...
Στο ερώτημα, βέβαια, γιατί παρακμάζουν οι άνθρωποι, η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. Οι λόγοι πολλοί και σύνθετοι. Σίγουρα, πάντως, συμβάλλουν το εύκολο χρήμα και η ημιμάθεια, που ως γνωστόν, είναι χειρότερη της αμάθειας (αυτά προς το παρόν για ένα θέμα που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της κοινωνικής μας κατάπτωσης και στο οποίο, κάποια στιγμή, θα επανέλθουμε...).
Τελικά, στη σημερινή Ελλάδα, βαράμε τα νταούλια και τους ζουρνάδες για να χορεύουμε εμείς (και όχι οι ξένες αγορές...), υποδεχόμενοι τουρίστες σε αεροδρόμια και λιμάνια.
Μια εικόνα που προσωπικά μάς θλίβει. Και ίσως, το μόνο που δεν έχουμε κάνει για μια χούφτα δολάρια, ευρώ ή ρούβλια είναι κωλοτούμπες (αυτές πρόλαβαν και τις έκαναν άλλοι...).
Καλό μας Σαββατοκύριακο, σύντροφοι...
Και δυστυχώς, αυτός είναι ο ορισμός της τριτοκοσμικής χώρας. Οι ντόπιοι, όχι μόνο να μην χαίρονται τις ομορφιές τού τόπου τους, αλλά και να υπηρετούν τους τουρίστες...
Λες και το ρολόι τού χρόνου γύρισε πίσω στη δεκαετία τού 50, όταν οι διακοπές δεν υπήρχαν στο λεξιλόγιο και τη ζωή των πολλών και οι μόνοι που παραθέριζαν ήταν οι λίγοι εύποροι και όσοι τουρίστες ερχόντουσαν να γνωρίσουν την «εξωτική» Ελλάδα...
Ήταν τότε, που η Σοφία Λόρεν διαφήμιζε την Ύδρα στην ταινία «Το παιδί και το δελφίνι». Αργότερα, είχαμε τη χουντική τουριστική προπαγάνδα και τη Μαρινέλλα να τραγουδά «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου», ενώ στη δεκαετία τού ‘80 έμελλε να γίνουμε διάσημοι με τα «καμάκια» (και νοιώθαμε και περήφανοι, τρομάρα μας...).
Ακολούθησαν τα χρόνια της ευμάρειας, τα διακοποδάνεια, η άναρχη τουριστική δόμηση και τα τεράστια κέρδη (που ποτέ δεν φορολογήθηκαν...), για να φτάσουμε, τελικά, στο σήμερα, όπου έχουμε καταντήσει τα «γκαρσόνια τής Ευρώπης» (και όχι μόνο στον τουρισμό...).
Η Ελλάδα ζει με τα φιλοδωρήματα των τουριστών, ενώ επιχειρηματίες του τουρισμού εξακολουθούν ν’ αποκρύβουν τα πραγματικά τους έσοδα. Ίσως, μάλιστα, το χειμώνα να κάνουν αίτηση και για... επίδομα θέρμανσης και να το παίρνουν κιόλας!
Το να μην κόβουν αποδείξεις τούς έχει γίνει κάτι παραπάνω από συνήθεια, με αποτέλεσμα να μην κόβουν ούτε στην ξερή!
Το κράτος τι κάνει; Καλά είναι κι ευχαριστεί για το ενδιαφέρον μας!
Αλήθεια, ποια είναι η εικόνα της τουριστικής Ελλάδας στο εξωτερικό; Τα μνημεία μας, οι παραλίες μας και οι μπατιροτουρίστες που μεθοκοπούν ημίγυμνοι (στην καλύτερη περίπτωση...) σε τουριστικά μέρη ντροπής!
Και το δυστύχημα είναι ότι η ελληνική πολιτεία δείχνει να νοιάζεται περισσότερο για την απρόσκοπτη καλοπέραση όσων με τη συμπεριφορά τους προσβάλλουν εαυτούς και αλλήλους, παρά για τη συντήρηση, λειτουργία και ανάδειξη των αρχαιολογικών μας χώρων!
Πάλι καλά που είναι ανοιχτή η Ακρόπολη και δεν έχει την τύχη (τρόπος του λέγειν...) του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, που υπολειτουργεί επειδή δεν έχει αρκετούς φύλακες ή άλλων μικρότερων Μουσείων της περιφέρειας, που ανοιγοκλείνουν πιο συχνά και από... πόρτα τουαλέτας σε θάλαμο ασθενών με σαλμονέλα!
Και στο ερώτημα αν παρακμάζουν οι τόποι ή οι άνθρωποι, η απάντηση εν προκειμένω έρχεται από μόνη της. Παρακμάζουν οι άνθρωποι και συμπαρασύρουν και τους τόπους...
Στο ερώτημα, βέβαια, γιατί παρακμάζουν οι άνθρωποι, η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. Οι λόγοι πολλοί και σύνθετοι. Σίγουρα, πάντως, συμβάλλουν το εύκολο χρήμα και η ημιμάθεια, που ως γνωστόν, είναι χειρότερη της αμάθειας (αυτά προς το παρόν για ένα θέμα που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της κοινωνικής μας κατάπτωσης και στο οποίο, κάποια στιγμή, θα επανέλθουμε...).
Τελικά, στη σημερινή Ελλάδα, βαράμε τα νταούλια και τους ζουρνάδες για να χορεύουμε εμείς (και όχι οι ξένες αγορές...), υποδεχόμενοι τουρίστες σε αεροδρόμια και λιμάνια.
Μια εικόνα που προσωπικά μάς θλίβει. Και ίσως, το μόνο που δεν έχουμε κάνει για μια χούφτα δολάρια, ευρώ ή ρούβλια είναι κωλοτούμπες (αυτές πρόλαβαν και τις έκαναν άλλοι...).
Καλό μας Σαββατοκύριακο, σύντροφοι...
