«η ελπίδα ψάχνει εραστές», ο διαγωνισμός τραγουδιού της Γιουροβίζιον, εκ των πραγμάτων, δεν θα μπορούσε να έχει τη δυναμική εκείνη που είχε σε κάποια από τα προηγούμενα χρόνια και δη τα τελευταία κι έτσι φυσιολογικά «υποβαθμίστηκε» από την ελληνική οργανωτική επιτροπή, δηλαδή, την ΕΡΤ, σε δευτερευούσης σημασίας πολιτισμικό γεγονός, κυρίως, γιατί ο κόσμος έχει άλλους νταλκάδες και όχι γιατί η ΕΡΤ δεν έχει λεφτά. Ειρήσθω εν παρόδω, «καθησυχάζω» τους φαν της Γιουροβίζιον, πως, ακόμη και αν η Ελλάδα εξέλθει της Ε.Ε. (σενάριο που έρχεται στην επιφάνεια απειλητικά εκ δυσμάς και όχι εκ των έσω) θα συνεχίσει να είναι Ευρώπη και, ως εκ τούτου, να συμμετέχει στο φαντεζί μουσικό πανηγυράκι της. Το υποκοριστικό το θεωρώ απαραίτητο διότι τα πανηγύρια, και δη τα πατροπαράδοτα ελληνικά πανηγύρια, τα εκτιμώ ιδιαιτέρως. Και αυτό της Γιουροβίζιον, όμως, το παρακολουθώ. Και αυτό που θα γίνει στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν θα προσπαθήσω να παρακολουθήσω μιας και βρίσκω αρκετά ελκυστική την ελληνική συμμετοχή, δηλαδή, την Κυπριωτοπούλα (για να θυμηθώ κι ένα παλιό τραγούδι με τον Μπιθικώτση) από το Παραλίμνι.
Η Ελευθερία Ελευθερίου έχει νιάτα, ταλέντο και είναι γλυκύτατη. Βέβαια, η εικόνα της, εν πολλοίς, είναι δημιούργημα του σταρ σύστεμ, το οποίο, ομολογουμένως, είδε σε εκείνη κάτι το γοητευτικό και ελκυστικό, πέρα από το ταλέντο της, το οποίο φάνηκε και από την γρήγορη εξέλιξη και τη θέληση που είχε το κορίτσι αυτό στα 3 χρόνια που η εικόνα της πέρασε μέσα από την τηλεόραση, τους διαγωνισμούς ταλέντων κ.λ.π. (Είμαι σίγουρος, όμως, ότι τριγύρω υπάρχουν αρκετά νέα ταλέντα).
Η συμμετοχή της στο X-factor, λοιπόν, η πρόωρη, κατά κάποιο τρόπο, αποχώρησή της από τη σκηνή του και η προστατευτική στάση του Σάκη Ρουβά, ο οποίος την τοποθέτησε δίπλα του επαγγελματικά, της άνοιξαν το δρόμο – ένα δρόμο που τα όνειρα και οι ελπίδες της 20χρονης Ελευθερίας μπορούσαν πια να πραγματοποιηθούν: μια γερή συνεργασία, ένα συμβόλαιο με μεγάλη δισκογραφική, καθώς, και η Γιουροβίζιον είναι η αρχή.
Δεν με ενδιαφέρει να κάνω εκτιμήσεις για το διαγωνισμό του Σαββάτου, άλλωστε οι θέσεις δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη σημασία. Το τραγουδάκι είναι ένα μέτριο έως αδιάφορο εθνο-ποπ που το αναδεικνύει, όσο μπορεί, η Ελευθερία με την παρουσία της, αλλά και στα υπόλοιπα του διαγωνισμού δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο αριστούργημα. Εν κατακλείδι, λοιπόν, το σύνθημα είναι: τόπο στα νιάτα και την ελπίδα!
Όπως, δηλαδή, αναλόγως, έπραξαν και οι Ρώσοι με την σημειολογική παρουσία του γυναικείου φωνητικού συγκροτήματος από τις 80χρονες με τις χωριάτικες φορεσιές επί της αστραφτερής σκηνής του Μπακού.
